Ciekawe co pomyśli gość który obserwuje właśnie ten wpis o naszym forum
Piękny staż, tak a propos!

PS. Aniu, nieśmiało poproszę o kawałeczek.

Tak niewiele potrzeba, by świat był piękniejszy... tak niewiele trzeba dać by zyskać o wiele więcej... czemu wokół nas tyle smutku, łez, samotności, żalu...?

Wystarczy poczytać posty na tym forum, żeby po części odpowiedzieć na to pytanie. Szuka się WIELKIEJ miłości rozumianej jako stan zakochania, trzymania się za rękę, pocałunków, wspólnego zamieszkania, seksu, relacji z tą samą płcią bo wcale nie szukamy relacji a szukamy związku (oczywiście zaprzeczamy temu, ale nasze zachowania i dążenia są potwierdzające). Odrzuca się drobne rzeczy bo jest zafiksowanie na mrzonkach, nierealistycznych oczekiwaniach - och szukać szukać tego jedynego, tylko trzymanie za rękę, pocałunek, wspólne mieszkanie, och niech ktoś mnie przytuli bo przecież nie przeżyję bez tego (mamusia i tatuś nie przytulali to teraz szuka sie zaspokojenia potrzeb małego chłopczyka/małej dziewczynki w nas, tych deficytów z czasów dzieciństwa, myśląc, że to takie dojrzałe podejscie jest) - to są oczekiwania forumowiczów i to jest zafiksowanie i obsesja, a jako takie zaciemniają rzeczywistość i tak żyje się w tej ciemnocie i ciasnocie własnego umysłu i pożądań będąc ślepym a wręcz negującym wszystko co nie należy do powyższego zestawu.

Ludzie są w przeważającej większości niedojrzali i ich podejście do życia jest niedojrzałe. Mam na myśli postawę roszczeniową, należy mi się, to są moje marzenia i muszą się spełnić a jak nie to jestem nieszczęśliwa/y, oczekiwania często nierealistyczne, szukanie podpórek bo sami nie potrafimy albo nie chcemy stać na własnych nogach.

Boże, czymże jest życie nasze - wieczny rozbrat marzeń z rzeczywistością !