Bracia, nie ma żadnego powodu czy przeszkody, abyśmy nie dążyli do świętości. Ba, możemy być święci! Trzeba się tylko zgodzić na nasza słabość i oddać w ręce Jezusa, tego o którym wiemy, że nas kocha. Kocha nas bezwarunkowo, nawet kiedy jesteśmy w stanie grzechu. Stale na nas czeka...
Poniższy tekst jest mocny, ale każdy zdaje sobie sprawę, że dla wielu z nas potrzeba wstrząsu, aby Jezusowi zaufać i uwierzyć w Jego miłość ku nam
"Każdy człowiek może zostać świętym w chwili, w której tego zapragnie, choć na zewnątrz, w oczach świata, jest tylko zlepkiem występku i błota.
Przez całe życie demony jego serca wykłócały się o jego istnienie i z całą gwałtownością swoich pożądań rzucał się na niezliczone miraże pychy i instynktów, na rozczarowujące i kłamliwe widma, jakimi są ludzkie namiętności - ale nadchodzi godzina, w której czuje się skończony. Jest zużyty, unicestwiony , pusty w środku.
Ta ruina, ten złodziej, ten pijak, ten wykolejeniec, ten zwyrodnialec, nieodwracalnie oddani swojemu występkowi, chyba że nastąpi cud łaski - ale któż by jeszcze tego chciał? Już tylko Bóg może przygarnąć ten wrak. Jeszcze Bóg i tylko Bóg, nikt bowiem nigdy nie stoczy się zbyt nisko dla Boga!
Tę szmatę, tego wyrzutka, tego śmiecia, którego wy ludzie, już nie chcecie, który już nie chce samego siebie, dajcie go Mnie, mówi Przedwieczny, niech tylko zechce pokornie uznać swą nędzę, nieść ją i walczyć. A wówczas to życie okryte wstydem i hańba w oczach wszystkich, spalę jak kadzidło".
Generalnie konkluzja moich przydługich wywodów jest taka: Bóg chce,żebym był święty. Muszę mu tylko pozwolić, aby takim mnie uczynił 
wspominanym dziś 
Świętym Izydorem z Sewilli 
)