Tę Paschę przeżyłem wyjątkowo. Chrystus zmartwychwstał!!!
Trochę mnie to świętowanie w rodzinnym gronie zmęczyło, więc zamiast życzeń skopiuję mój fejsbukowy wpis z Wielkiej Soboty
Cytuj:
Tak się wczoraj zastanawiałem nad całą tą sprawą ze Zmartwychwstaniem Jezusa. Próbowałem sobie wyobrazić, jak ja zareagowałbym, gdyby ktoś dla mnie najważniejszy, kto umarł, nagle przeszedł przez zamknięte drzwi i zapytał „co dzisiaj na obiad?”. Pewnie mocno rozdziawiłbym gębę... I właśnie takiego „rozdziawienia gęby” życzę Wam wszystkim na te Święta. I na każdy dzień po Świętach też
Χριστός ἀνέστη!!!
Χριστός ἀνέστη!!!
), za świadectwa. Bez żadnej przesady mogę i chcę Wam wyznać, że po niedawnym spotkaniu Was tutaj - i DZIĘKI temu spotkaniu - w tym roku w czasie Wigilii Paschalnej po raz pierwszy wypowiadałem słowa odnowienia wyrzeczenia się grzechu w liturgii chrzcielnej z ABSOLUTNĄ PEWNOŚCIĄ. Dotychczas moje "wyrzekam się" znaczyło bardziej "chcę się wyrzekać", było szczere co do intencji, lecz nierzadko podszyte smutnym poczuciem, że "to się i tak nie może udać (w moim przypadku)". Wasz przykład dał mi dziś silną wiarę, że to się może udać. Nawet mnie!