chciałabym tak bardzo ale nie potrafię już chodzić na Msze...

widocznie jest stan smutku i bezsiły i coś podobnego do depresji... jak zwał tak zwał, ale życie jest męczarnią... to tak jakby się topić, ale od czasu do czasu chwytać powietrze... i dziwię się że to powietrze jednak jeszcze jest

chciałabym tak bardzo ale nie potrafię już chodzić na Msze...

mam dokładnie tak samo, ale u mnie jest to spowodowane brakiem rozgrzeszenia i nie możnością przyjmowania komunii przez co uczestnictwo we mszy wydaje mi się nie pełne. Ostatnio byłem na męskim oblężeniu Jasnej Góry. w czasie Eucharystii, kiedy wszyscy na klęczkach w pokorze przyjmowali komunie mialem łzy w oczach. chciałem wyć z bezsilnej złości i żalu.
z życiem mam podobnie jak Ty. chodze do pracy bo musze miec kase na mieszkanie, gdyby nie to pewnie nie wychodziłbym z łóżka

A nie mozęsz odejść od tego co powoduje brak rozgrzeszenia, albo kogoś

żeby to było takie proste to pewnie bym nawet tu nie zaglądał. moge żyć w czystości, nawet długo, ale przychodzi w końcu taki dzień, taki moment . . . gdybym mógł przyjmować Eucharystie wszystko byłoby łatwiejsze.

mam dokładnie tak samo, ale u mnie jest to spowodowane brakiem rozgrzeszenia i nie możnością przyjmowania komunii przez co uczestnictwo we mszy wydaje mi się nie pełne.

ocenianie jest łatwe Wiki... diagnozowanie i kierowanie do specjalistów też... nie zapominaj jednak, że każdy ma swoją drogę, swoją gotowość psychiczną i duchową na poukładanie swojego wnętrza... czasem potrzeba czasu... Pan Bóg jest cierpliwy i myślę, że jest smutny, że do Niego nie idę po Pokarm, ale wie że na ten czas byłoby to obłudą bo mam jeszcze w sobie urazę mimo chęci wybaczenia i pogodzenia się i nie tęsknienia...
każdy idzie własną drogą i zmaga się sam ze sobą do końca swych dni... a skoro tak się wkurzasz że mamy odwagę przyznać się do swoich słabości to może pomyśl, że my musimy do pewnych spraw dojrzeć i nie mamy takiego jak Ty od razu sposobu na radzenie sobie... łatwo punktować komuś co powinien zrobić a czasem potrzeba zwykłego cierpliwego towarzyszenia i wiedzą o tym najlepsi kierownicy duchowi i wiedział o tym Jezus gdy widział kolejne upadki i "beznadziejne" przypadki swoich apostołów... tłumaczył, powtarzał a oni i tak się gubili... ale w końcu dotarło... i może do nas też dotrze

Nie, łatwo jest nic nie robić tylko narzekać.
Napisałam, że jeżeli nie chodzicie do pracy z powodu załamania nerwowego to i cięzko będzie iść do kościoła.
A jeżeli macie siłę na pracę to tym bardziej na mszę. A reszta to wymówki
Można sobie snuć konglomeraty myślowe o kierownikach duchowych, świętych i WSZYSTKICH INNYCH i robić sobie zasłonkę, oby tylko nieruszyć czterech liter i nie pójść tam, gdzie uzyskam pomoc!!!

Robicie z siebie ofiary a nie osoby, które szukaja pomocy.
Gdybście sie tak bardzo źle czuli, że byłoby to już tak bolesne, że nie do wytrzymania, to byłaby i wizyta u psychiatry, ksiedza, pscyhologa, itp.

nie wiem, gdzie Aposotłowie a gdzie brak ruszenia do pójscia ma msze,.
Czy ktoś Ciebie chce zabić bo wierzyusz w Jezusa, że porównujesz te sytuacje.

Siedź w domu i się użalaj, szczególnie w niedzielę, bo w tygodniu to KASA i praca

Wyobraź sobie taka sytuację:
Twój ukochany wydaje przyjęcie i zaprasza Ciebie.
Będzie czytanie książek, wspominanie, rozmowa. Specjalnie na tą okazję napisał coś i chciałby, abyś TY to usłyszał. Oczywiście będzie jedzenie.
A Ty z jakiegoś powodu nie mozesz nic jeść.
Pytanie:
nie przyjdziesz i powiesz mu "sorry nie przyjdę, bo wiesz uczestnictwo w tym przyjęciu wydaje mi sie niepełne"?
Odrzucisz zaproszenie, zostawisz go tak, z tym słowem, które specjalnie ma dla Ciebie?

Jezus zaprasza i czeka. A co Ty z tym robisz mówisz "Panie Jezu, nie przyjdę. Do pracy chodzę bo nie miałbym kasy na jedzenie, ale do Ciebie to po co mam przychodzić."

Co do pomocy to jest też taka Pani Ewa Kusz. Jest seksuologiem i psychoterapeutą.
Zapewne umiesz wyguglać i
JEŚLI będziesz CHCIAŁ (!) (BO W TYM WSZYSTKIM CHODZI O CHCENIE) to ją odnajdziesz i skontaktujesz się.

Czy mam nadać sens swojej samotności? Taka jest Wola Boga? Bym nie odczuł czym jest odwzajemnione uczucie?
Nie wiem czego oczekuje ode mnie Bóg i jaką drogę dla mnie wybrał...

Dzięki za słowa otuchy.
Czasami odbieram modlitwy, udział we mszy świętej prędzej jako formę ucieczki przed samotnością.

A do pracy chodzisz?
Nie potrafisz ubrać się i wyjść z domu i pójść do kościoła?
Zmusić się, a nie patrzeć na swoją wewnętrzną dyspozycje?

Oczywiście są to pytania, na które nie oczekuję odpowiedzi tutaj. Sa raczej zachętą do czego innego

Konradzie , warto pójść do Spowiedzi i szczerze powiedzieć spowiednikowi jak wygląda Twoja sytuacja. Nawet jeśli miałbyś nie dostać rozgrzeszenia to przynajmniej staniesz w prawdzie wobec samego siebie i Jezusa.

Znam historie osób, które mimo , że odeszły z konfesjonału bez rozgrzeszenia doznały w trakcie tej Spowiedzi miłości Ojca.

Raz opowiadała mi jedna dziewczyna, że ksiądz jej powiedział, że nie może jej rozgrzeszyć, bo ona żyje ze swoim chłopakiem i to jest stała okazja do ponownego zgrzeszenia, ale zrobił to w tak Ojcowski sposób, że ona to przyjęła jako trudną , ale jednak potrzebną do usłyszenia prawdę. Dało jej to do myślenia.

Znam też historie dziewczyny, która już nie miała nadzieji , ciągle się rozstawała ze swoją dziewczyną i ciągle do niej wracała. Nie umiała jej zostawić, a chciała przyjmować Sakramenty. Pewnego dnia poszła do Konfesjonału i wylała tam całą swoją niemoc w tej kwestii. Pamiętam jak mi cytowała słowa , które powiedziała księdzu: " Niech mi ksiądz nie mówi, że mam wykasować jej numer telefonu. Ja go znam na pamięć" Ksiądz nie dał jej rozgrzeszenia. Wróciła do domu i ... tu nie pamiętam dokładnie , ale chyba dwa dni później ich związek zakończył się na dobre, a ona powróciła do stanu łaski uświęcającej.

Każde spotkanie z Jezusem Miłosiernym w Konfesjonale nas przemienia.

Gorąco też Ci polecam przed Spowiedzią pomodlić się o Ducha Świetego dla księdza, który będzie Cię spowiadał i dla Siebie samego, by Duch Święty pomógł Ci stanąć w prawdzie i powiedzieć to co powinno być powiedziane. I pamiętaj najważniejsza jest szczera intencja by spotkać się z Jezusem.

Jeśli nawet kilka razy miałbś nie dostać rozgrzeszenia , to i tak warto do tej Spowiedzi pójść. Bo w ten sposób jakby mówisz Bogu , chcę Ciebie, tęsknię za Tobą , ale na razie nie umiem zerwać z grzechem, proszę pomóż mi.