niekiedy jest taki dzień że masz wszystkiego dość, wydaje ci się że to kim jesteś co postanawiasz i dokąd zmierzasz jest całkiem bez sensu , że nie masz już sił walczyć o swoją czystość, a pragnienia serca i tez ciała rozdzierają ciebie na pół, albo umierasz wewnętrznie z tęsknoty za tym czego nie możesz mieć, przechodzisz na pasach i patrzysz tym z przeciwka głęboko w oczy wypatrując zrozumienia albo takiego samego głębokiego spojrzenia jak twoje i dusisz się w sobie i nie wiesz jak postawić kolejny krok, niby wśród ludzi a jednak tak bardzo samotny, bez kogoś do pogadania do bycia obok z tym samym kierunkiem spojrzenia, z bezsilnością i ciągłym bezsensem na ramieniu. w rozmowie z Bogiem otrzymujesz wymownie niewymowną cierpliwą ciszę bycia z sobą samym
i co wtedy robisz ...?
Boże jakie to niekiedy trudne
Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie Ps140
To daje naprawdę dużo ukojenia, dystansu. 