W necie można o niej coś przeczytać. W każdym razie nie pracuję nad „wyleczeniem się”. Terapia ta służy temu, aby siebie poznać, nawiązać kontakt ze swoimi uczuciami, które często zamrażamy. Terapia to także uczenie się, jak radzić sobie z trudnościami, jak panować nad emocjami, seksualnością itd. Z perspektywy 7 miesięcy terapii mogę wyznać, że to owocny czas, bo dużo się nauczyłem i dowiedziałem się o sobie. Trafiłem na nią będąc w ciężkim położeniu moralnym, psychicznym i prawnym w zakonie. Chwała Panu za mądrego Przełożonego Generalnego, który mnie nie przekreślił jak niektórzy.

Nie powinienem może mówić za wszystkich, ale tutaj nikt Cię nie przekreśli, a poza tym... Wszyscy jesteśmy dziećmi Bożymi, więc Pan nad nami czuwa!

Dzięki, cieszy mnie to. Brakowało mi takiego środowiska. Boli mnie, że niektórzy współbracia mają mnie w d...

Ludzie są tylko ludźmi, i często dopóki nie staną w tym miejscu, w którym my stoimy, to nigdy nie zrozumieją tego co czujemy. Niektórym się wydaje, że wiedzą juz wszystko, i są na tyle mądrzy i idealni, że mogą bez skrupułów i mrugnięcia okiem osądzać i wydawać bezlitosne nie raz wyroki na innych nie znając tak naprawdę istoty sprawy o jakiej się wypowiadają. Szczególnie ma to miejsce jeśli idzie o osoby homo, bo niestety większość szanownego społeczeństwa kojarzy osoby homo z tymi którzy występują na paradach równości... W mojej opinii osoby takie niszczą szczątki szacunku do osób homo, a szkoda, że nikt nie kojarzy osób homo z ludźmi jak my, którzy na pozór nie odróżniają się od reszty społeczeństwa, jedynie kochają inaczej, no właśnie, kochają, nie podążają za cielesnością...

trzeba dodać, że niektórzy są niedołuczeni i sądzą, że homoseksualista=pedofil. Nawet dziś od współbrata usłyszałem to...

O kurczę... Strasznie przykre, wiem, słowa niewiele zmienią, ale szczerze Ci współczuję, i bedę się modlił o siłę dla Ciebie i oświecenie dla innych... Przecież wszystkich nas stworzył ten sam Pan, więc i "to" co siedzi w nas również, taki dał nam krzyż, kto jak kto, ale Twoi współbracia chyba powinni to rozumieć... szkoda że tak nie jest

hm, terapia też pomaga mi radzić sobie z nimi hihi.

No to cieszę się bardzo, i... raz jeszcze: Witaj! Czuj się dobrze wśród "swoich"!

dziękuję, jestem szczęśliwy.

Hej:)
Mam 24 lata i studiuję w Lublinie. Lubię aktywny wypoczynek (góry, kajaki, rowery, itp.)
Wiele razy myślałam na tym, skąd pojawiły się u mnie skłonności homoseksualne. Myślę, że mogła to być kwestia wychowania albo kontaktu z rodzicami, nie wiem. Wychowałam się w katolickiej rodzinie, przez kilka lat byłam w Oazie, gdzie zbliżyłam się do Boga. Czasem Mu wyrzucałam, że mam ten problem, jednak skoro tak postanowił, to znaczy że tak ma być i uważam to za wyzwanie dla mnie.
Pierwszy raz zakochałam się w dziewczynie jak miałam 12 lat, rok później potrafiłam już nazwać to uczucie. Aby postępować zgodnie ze swoją religią postanowiłam żyć w samotności. Przez długi czas myślałam, że jest to dla mnie jedyna opcja, jednak gdy poważnie pomyślałam nad swoją przyszłością, doszłam do wniosku, że nie chcę być sama. Zaczęłam szukać jakiegoś rozwiązania i odkryłam, że istnieje też opcja białego związku, mimo że trudna to mam nadzieję że jednak możliwa.
Wiele rzeczy już sobie poukładałam, jednak czasem mam pytania bez odpowiedzi i zwątpienia, dlatego cieszę się, że istnieje to forum i mogę do niego dołączyć.

wspaniale, że jesteś tex

Witaj Tex, fajnie, że pojawiła się kolejna kobitka

Witajcie.
Mieszkam obecnie w Warszawie, mam 21 lat. Uwielbiam książki fantastyczne, wręcz je pochłaniam nałogowo Lubię słuchać rocku, a jeszcze lepiej - polskiego.
Pierwszy raz poczułem, że "coś jest ze mną nie tak" gdy miałem 12 lat. W wieku 17 lat czułem, że rozpada się mój świat, że ja nie chcę dłużej żyć "z tym czymś". W wakacje z 2 na 3 lo miałem pierwsze "przymiarki" do próby samobójczej, która miała zakończyć pasmo moich cierpień związanych z odczuwaniem pociągu do osób tej samej płci. Sytuacja później powtórzyła się kilka razy. (Obecność myśli samobójczych towarzyszy mi do dnia dzisiejszego w różnym stopniu i nasileniu, ale zawsze.) Następnie za namowom pewnego ks trafiłem na kozetkę do psychiatry, z której uciekłem z rykiem, potem był psycholog (natarczywe nakłanianie do brania tabsów) i terapia z której uciekłem po 6-7 spotkaniach. Później kolejny psycholog, kolejna terapia, która naprawdę o dziwo sporo wniosła do mojego życia. Zaczęła ona uporządkowywać moje życie, moje relacje z rodziną z samym sobą. Za równiutki tydzień mam spotkanie z prezesem Fundacji, która realizuje program Nowe Drogi, związanej z pomocą osób zmagających się z niechcianym pociągiem do osób tej samej płci.

Hej.
Mozesz cos polecić przy okazji, bo tez lubie książki fantastyczne:D

*Polecam gorąco trylogię "Achaja" Ziemiańskiego, jak i jej kontynuację - trylogię "Pomnik Cesarzowej Achai" tegoż samego autora.
*Warty uwagi jest również cykl książek skandynawskiej pisarki Margit Sandemo: "Saga o Ludziach Lodu" składający się aż z 47 tomów (!). O czym jest ta saga? Opowiada ona o perypetiach rodu Ludzi Lodu, na których barkach spoczywa przekleństwo: w każdym pokoleniu rodzi się co najmniej jeden "dotknięty" - obdarzony niezwykłymi umiejętności i wyglądem, który ma pociąg do czynienia zła. Naprawdę gorąco, gorąco polecam. Jedyny minus jaki zauważyłem w tej sadze to okładki , które wyglądają jak z tandetnego Harlekina, ale gdy przekroczy się tą "barierę wizualną" to będzie można rozpocząć niesamowitą przygodę
*Jeżeli interesuje Cię trochę science fiction to polecam "Oko Jelenia" Pilipiuka opowiadające o końcu świata i podróży w czasie, z której nie ma odwrotu.
*Aktualnie skończyłem czytać pierwszy tom "Trylogii Nocnego Anioła" - historia pewnego chłopca, którego życie w slumsach to nieustanna walka. Pewnego dnia jego życie się odmienia - wyrzeka się swojej tożsamości, swoich przyjaciół na rzecz najskuteczniejszego zabójcy w mieście, który staje się jego mistrzem i ojcem.

Ok, to na razie tyle A Ty - StudentS? Co ostatnio czytałeś/aś wartego uwagi i polecenia?

No to trzeba bedzie sie zabrac za czytanie bo niczego z tego jeszcze w rękach nie miałem:D z fantastyki to juz rok temu czytałem triade Husycka sapkowskiego a potem jeszcze cos ale nie moge sobie teraz przypomnieć co:D

Dopiero teraz pogodziłem się z tym, jaki jestem, jednak nie do końca zaakceptowałem swój homoseksualizm, nie chcę jednak dłużej tracić czasu na konflikty wewnętrzne, wiara bardzo mi w tym pomaga, choć czasem jest trudno, ale chyba każdy ma chwile zwątpienia:) Nie chcę dłużej zostawaj sam z sobą z pytaniami, chętnie podzielę się smutkami i radościami z innymi zaufanymi osobami, pogadam na gg. Serdecznie Wszystkich pozdrawiam.

Łukaszu mysle ze zawsze mozesz z nami pogadac:)

Ja nazywam się Wojtek, 23 lata i ostatnio zaczynam mieć bardzo podobne odczucia do dr.J.inspe jeśli chodzi o homoseksualizm. Chętnie bym z tobą pogadał na ten temat

GdybyTylko gdyby okazało sie, iż to zaburzenia to znowu nowa nadzieja by sie pojawiła:)

Witam wszystkich

Renata, lat niecałe 20, od kilku lat świadoma swojej orientacji.
Pochodząca z rodziny chrześcijańskiej wciąż poszukuje bliskości Boga.

Cześć ArcoIris
Widać, że coraz więcej Pań się pojawia

20 lat. Nie wiem, jakiej jestem orientacji, chyba biseksualna. Zakochałam się w dziewczynie i mam ogromne poczucie winy z tego powodu.

Witamy Cię, trzustko Miło, że zawitałaś na Forum.

Witam wszystkich nowych użytkowników forum.
Pojawiło się kilka pytań odnośnie homoseksualizmu jako zaburzenia... Ja wielu rzeczy o sobie i swoich skłonnościach dowiedziałem się z książki Richarda Cohena - "Wyjść na prostą. Rozumienie i uzdrawianie homoseksualizmu".

Przypominam o obowiązującym na naszym forum Regulaminie, bardzo proszę o dokładne zapoznanie się z nim:
viewtopic.php?f=2&t=257

Właśnie przed chwilą jakaś osoba prosiła o usunięcie jej konta - pozostaje domniemywać, że tego typu słowa jak "zaburzenie" i wypowiedzi traktujące samą skłonność jako jakąś dewiację mogą powodować u niektórych osób bardzo duże problemy emocjonalne, psychiczne i duchowe. Dlatego apeluję o zaprzestanie tego typu wypowiedzi, które uderzają głęboko w czyjąś tożsamość.
Przypominam, że to forum jest dla osób homoseksualnych, które są wierzące, które akceptują swój homoseksualizm, jednocześnie nie prezentują światopoglądu gejowskiego. Tak więc odrzucamy tutaj obie skrajności; traktowanie siebie jako osoby nienormalnej, oraz drugą skrajność czyli reintepretowanie Pisma Świętego bądź głoszenie poglądów niezgodnych z nauczaniem Kościoła.
Jednocześnie przypominam, że w żadnym dokumencie Kościoła nie pojawiło się sformułowanie "zaburzenie" czy "choroba". Są to indywidualne opinie niektórych osób i proszę jeszcze raz o nie używanie takich sformułowań, ponieważ celem tego forum jest wzrost duchowy, ale również psychiczny, a nie "jeżdżenie po sobie".
To nie jest forum "Odwagi", bardzo mocno to podkreślam i apeluję o pozytywne przekazy w swoich postach, które nie będą innych przygaszać. W przeciwnym razie będę zmuszony do usuwania kont użytkowników, którzy chcą uczynić to forum obszarem osób nienormalnych.

Czyli mamy jedna słuszną teorie, tylko jedno pytanie: Czy to jest forum?...

Darek86 ale co nie podoba Ci się w słowach admina, ja też uważam siebie za osobę homoseksualną ale napewno nie chorą albo zaburzoną w sensie choroby, a uwłaczanie innym czy obrażanie to nie jest droga którą powinno się iść a forum jest fantastyczną inicjatywą pozdrawiam mario

Ale szczerze mowiac nie zauwazylem, zeby takie słowa obrazy padły. A poza tym czy jak ja u siebie uznaje cos np za zaburzenie to to jest od razu obraza innych?

mario,
Po pierwsze: nie lubię jeśli ktoś z góry narzuca mi co i jak mam pisać.
Po drógie: jeśli twierdzę, że homoseksualizm to pewnego rodzaju niedojrzałść czy dysfunkcja to jest MOJE zdanie nie narzucam moich przekonań nikomu.
Po trzecie: nie myśle prowadzic tu kolejnych "gorących" dyskusji, bo dosyc mam zmartwień w realnym życiu.

Witam wszystkich.
Ja dojrzaly facet, 46 lat. Odczucia homoseksulane towarzysza mi od zawsze. Zycie wspolnotowe, w kosciele,dlugo powstrzymywalo mnie od poszukiwania relacji mesko-meskiej, jednak sporadyczne spotkania i upadki sie zdarzaly. Doswiadczenie ponad rocznej terapii przynioslo wieksze zrozumienie siebie, ale nie mialo zadnego wplywu na moja seksulanosc (chociaz taka byla moja poczatkowa intencja). Piec lat temu spotkalem faceta, z ktorym postanowilem wejsc w relacje rowniez seksulana. Jednak zycie bez skaramentow bylo dla mnie nie do zniesienia. Rozstalismy sie. Od 1,5 roku mieszkam sam, wybierajac zycie w czystosci i pomimo swego wieku, nadal odkrywam swoje prawdziwe ja i to co znaczy byc homoseksualista w Kosciele (trudne to).
Obecnie poza granicami Polski (stad brak polskiej czcionki - wybaczcie). Zawodowo zajmuje sie praca naukowo-badawcza.
Arecki

Witaj Arecki, nie jesteś sam ze swoimi odczuciami i dojrzałością.
Dobrego pobytu na forum.

Dzieki Pelister

cześć Arecki - samych dobrych doświadczeń życzę

Witaj Arecki. Życzę Ci dobrego samopoczucia na Forum i czekam na ciekawe posty z dalekiego Belfastu. Pozdrawiam
Pozdrowienia dla Pelistera z nieco bliższej Warszawy - jak się okazuje także rówieśnika.

Witam wszystkich,

Mam 27 lat i pochodzę z Elbląga ! Lubię jeździć rowerem, czasami chodzę na siłownie i w zasadzie to lubię sport, niestety mało mam czasu, więc też rzadko go uprawiam.
Fajnie, że takie forum istnieje, bo zawsze czułem się samotny, a teraz czuje się, że należę do jakiejś wspólnoty, szczególnie, że zapisałem się do grupy różańcowej Już od dawna chciałem się do takiej zapisać, ale nigdy nie miałem okazji !

Pozdrawiam wszystkich i mam nadzieję, że tu trochę zabawię

Witaj xaves! Miło, że trafiłeś tu. Mam nadzieję, że będziesz zadowolony z tego pobytu. Powodzenia.

Spotkałem kiedyś Księdza, który odprawiał nabożeństwa dla gejów,/bez rozgłosu/ jest wspaniały jako człowiek, szkoda tylko , bo to zauważyłem -ci ludzie często to wykorzystują 'po swojemu' , ja nigdy nie korzystałem z 'ułatwień' - spowiadam się normalnie, ciekawe co Ksiądz sądzi o takiego rodzaju duszpasterstwie, czy można to jakoś porównać do spotkań grup niesakramentalnych w Kościele Rzym-Kat.

Oj trudne, trudne. Ale mam dobrą wiadomość - odkrywanie siebie może trwać znacznie dłużej, nawet w wieku 62 lat przynosi pożytki.

No to jest nas co najmniej dwóch. Ja bardziej badacz, niż naukowiec. Ciekaw jednak jestem Twoich refleksji nad wpływem zawodowych nawyków badacza empirii i naszego sposobu myślenia (opartego na wnioskowaniu z obserwowanych faktów) na to, jak radzimy sobie ze swoją dość specyficzną sytuacją egzystencjalną i jak potrafimy w tym korzystać z pomocy Boga. Może będzie jeszcze okazja do porozmawiania o tym.
Tymczasem pozdrawiam serdecznie,
Querens

Witaj Miłośniku Sigur Rós!
(Choć myślę, że Bóg stworzył piękniejsze rzeczy niż nowy dzień - np. Twoją duszę, w której zdecydowałeś się iść przez swoje życie z Chrystusem i masz nadzieję, że nigdy nie zejdziesz z Jego trudnej, ale pięknej drogi.)
Witam Cię jako chyba najstarszy na tym forum, choć dołączyłem tu dwa lata po Tobie. Z perspektywy kilkudziesięciu lat swych zmagań bardzo pragnę pewności, że przez ten czas korzenie Twojej wiary wzmocniły się na tyle, byś nigdy nie uległ pokusie porzucenia Drogi, którą wybrałeś. Niech Jezus będzie zawsze przy Tobie, nawet w zwątpieniu czy upadkach. Szczególnie wtedy. Twój przykład, jak wiele innych, które tu poznałem, jest dla mnie źródłem wielkiej otuchy i nadziei.

Dziękuję i pozdrawiam,
Querens

Kamiskatzia,

Trochę późno trafiłem na Twoje przywitanie się za nami (zresztą wtedy nie było mnie tu jeszcze). Pomyślałem jednak, że pewne rzeczy nie tracą aktualności jak program telewizyjny. Więc po kolei:


Ależ tym bardziej, skoro się tego obawiasz, otwórz się na Niego! Jeśli Bóg ma inny plan dla Ciebie, to da Ci radość jego realizacji. Osiągniesz ją jednak tylko wtedy, gdy się na to otworzysz. Bóg zawsze daje nam szczęście, ale nie robi tego na siłę (jak dzisiejszy świat, który nam tłumaczy, że powinniśmy - pod sankcją nieszczęścia - "być sobą", czyli "gay"). Wierzę, że to szczęście jest nierozłączne z przeznaczonym nam zadaniem, a - jak mówił JPII - jeśli Bóg daje nam zadanie, to zawsze daje nam siły do jego wykonania. Ufaj Mu więc, że jeśli ma dla Ciebie plan bycia nie "tak blisko jakiejś kobiety, jak tego [dziś] potrzebujesz", to znajdziesz w tym dobro i szczęście bycia blisko Boga.


Kamiskatzia - to jest powszechna wśród nas przypadłość i główna przeszkoda w radzeniu sobie z naszym problemem niechcianego hmx. Jak Adam po zjedzeniu jabłka, kryjemy się jako niegodni przed Panem Bogiem po krzakach. A im bardziej się przed Nim kryjemy, tym mniej mamy szans na Jego pomoc w walce z grzechem. Tak zły osiąga swój cel - przekonać nas, że jako niegodni, nie powinniśmy się zwracać do Boga. I koło się zamyka.


Św. Jan Ewangelsita pisze: Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, /o Nim/ pouczył. Drogą do poznania Boga jest nie czyjaś wiedza o Nim, którą możemy od tego kogoś przejąć, "nauczyć się", lecz wsłuchanie się w to, co mówi do nas Jego Syn, Jezus Chrystus. Idź za Nim, słuchaj Go, bądź szczęśliwa.

Witajcie,
jestem drago, pochodzę z Krakowa, wiekiem znacznie bliżej roku 30go niż 20go. Czas ten to dla mnie pierwsze życiowe podsumowania i powolne godzenie się z sobą samym. Zmęczony wewnętrznym konfliktami, szukam ukojenia duszy i wprowadzenia nieco porządku w moim pełnym chaosu życiu wewnętrznym. Nigdy w żadnej bliższej relacji z drugim człowiekiem, raczej samotnik. Moja "przypadłość" dość skutecznie odgrodziła mnie od ludzi, co męczy mnie coraz dotkliwiej. Z Panem Bogiem dziś nieco skłócony, odczuwam jednak Jego brak w życiu.
Mam nadzieje, że choć trochę odnajdę się wśród Was.
Pozdrawiam Wszystkich,
drago

Drago,

Witaj! Odnajdź się tu, wśród podobnie zagubionych jak Ty, i razem szukajmy Pana Boga, którego nam wszystkim tak bardzo brakuje codziennie. Codziennie chcemy Go odnajdować i razem idzie nam to może odrobinę lepiej, więc to dobre miejsce i dla Ciebie.

Querens

DragoL, myślę, że wśród nas jest wielu takich, których ta "przypadłość" nieco wyobcowała, a że to męczy - to dobrze, może nareszcie czas by to zmienić

Otwarte przyznanie się przed sobą samym, jak i publicznie na tym forum to już dla mnie duża zmiana/wyzwanie. To forma psychicznego wentyla bezpieczeństwa, która mam nadzieje pozwoli mi myśleć o kolejnych krokach czyli zwyczajnie o tym co dalej.
Pozdrawiam,
drago

Witaj DragoL!

Dobrze to ująłeś to forum dla wielu z nas jest "wentylem bezpieczeństwa", dzięki któremu stopniowo rozumiemy swoją sytuację i szukamy lepszej drogi, zwłaszcza tacy jak Ty i ja nieco skłóceni z Bogiem. Myślę, że z tego wynika też trudność w świadomym przeżywaniu mszy świętej, o którym pisałeś. Ehhh też tak mam od dawna.

Witaj Rosz!

Ks. Pawlukiewicz w jednym ze swoich kazań/wystąpień mówił by prawdziwie odnaleźć Pana Boga trzeba się z nim szczerze i otwarcie pokłócić/wkurzyć. Wyrzucić Mu wszystko prosto "w twarz", wszystko to co leży nam gdzieś głęboko w sercu. Przyznam, że początkowo te słowa mnie bardzo zdumiały... Jak to? Mam się z Nim kłócić?
Chcę wierzyć, że moja "sprzeczka" ciągle trwa, ma sens i pozwoli mi któregoś dnia Go i siebie zrozumieć... czego i Tobie życzę.
Pozdrawiam,
drago

Witam Was
W końcu znalazłem w sobie wystarczającą ilość odwagi żeby tutaj się pojawić. Mam na imię Stach mam 26 lat, od dłuższego czasu wiem o swoich skłonnościach, w moim życiu tez było rożnie mam za sobą nawet relację homoseksualną, dziś potrafię powiedzieć, że tamten czas był ciemnym okresem mojego życia. Co przyniesie przyszłość, nie wiem, nie ogarniam, ale wiem, że trzeba zawierzyć, że On ogarnia. Wiem, że w życiu możemy podążać tylko do do przodu, a w kupie raźniej, bo nawet słyszałem opinię "człowieka mocno doświadczonego życiem" że "gdy ludzi kupa i Herkules d..a"

Aconitum,

On ogarnia na pewno. Dać Mu się ogarnąć, to nasze zadanie. Wtedy nie musimy sami wszystkiego przewidywać, bo On nas prowadzi.

A inne sformułowanie przysłowia o Herkulesie może brzmieć tak jakoś: Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich (Mt 18, 20), a gdzie On jest, tam Zły nie daje rady.

Witaj na forum.
Q

Aconitum,

Ciekawy wybrałeś sobie nick: Tojad (Aconitum L.) – rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych
(Ranunculaceae Juss.). Zwyczajowo bywa nazywany mordownikiem (z racji trujących własności) (za Wikipedią).
Ale wygląda pięknie:

Dobry przydomek na krucjatę przeciw złemu
Q