Właściwie to tak. W jakimś sensie forum zapewnia pewną anonimowość, i może było mi łatwiej niż w normalnym życiu.

Witajcie, cieszę się, że tutaj trafiłem. Dużo mega ciekawych wątków.

Cieszymy się że jesteś z nami

Najważniejsze jest to, ze jest wreszcie grono ludzi, którzy mnie rozumieja i przyjmują.

Witam wszystkich!
Dobrze, ze jest takie forum - zawsze to jakas forma wsparcia. Nigdy nie rozmawialem z moimi najblizszymi o moich sklonnosciach. Czytajac niektore posty widze duze podobienstwo do mojej sytuacji. Nie ukrywam, ze wiara jest dla mnie bardzo wazna i mam nadzieje, ze to forum - w jakis sposob- pomoze mi sprostac jej wymaganiom.

chciałbym się przywitać. cześć!

Witam nowo przybyłych. Mam nadzieję, że otrzymacie na forum należyte wsparcie w Bożym Duchu Ja otrzymałem.

Cześć wszystkim,

Mam na imię Wiktoria i już wiele lat zmagam się z niechcianymi skłonnościami homoseksualnymi. Chociaż czasem jest mi naprawdę ciężko i czuję się osamotniona, to jednak nie chce się poddawać w szukaniu prawdy o sobie, swojej kobiecości i powołaniu. Droga jest trudna i jest na niej wiele dołów i zakrętów, czasem zdarza mi się zrobić krok w tył, ale nie tracę nadziei. Cieszę się, że trafiłam na to forum, może znajdą się tu również dziewczyny/kobiety przeżywające podobne rzeczy.

Pozdrawiam ciepło wszystkich )

Witaj bardzo serdecznie Wiktorio. Mam nadzieję, że będziemy mieli sposobność podyskutować i rozważyć targające nami uczucia.

Też mam taką nadzieję, na razie z tego co czytam rozwija się wiele ciekawych wątków

ciniuszu,

Siemano! Niezywkle mnie frapuje połączenie Twojego zamiłowania do piłki nożnej i artystycznej duszy.

Dobry!
Trafiłem na tę stronę przez przypadek, bo szukałem długo jakiejś pomocy! Uff... Jednak nie jestem sam!
Mam nadzieję, że pomoże mi ona, wy jakoś się ogarnąć! Pomożecie?
Pozdro!

Pomożemy

Cześć

Szukałem forum o osobach podobnych do mnie i znalazłem. Przeczytałem kilka postów i najbardziej zdziwiło mnie to, że sam mógłbym być ich autorem.
Na wstępie napiszę, że bycie wierzącą osobą o skłonnościach to kiepski pomysł na życie jeśli można to tak nazwać. Pomimo, że homoseksualizm nie jest wrodzony, to większość osób go nie wybrała go świadomie jako sposób na życie. Trudno mieć pretensje wobec osoby chorej na depresję, mimo że sama mogła się do tego stanu doprowadzić.
Gdyby tylko można znaleźć w głowie ten jeden bezpiecznik i wyjąć go na zawsze, to znacznie by ułatwiło wiele spraw...

Poczytam trochę jeszcze na forum i może napiszę coś o sobie.
Być może komuś to pomoże, mnie raczej nie zaszkodzi.

Witam
Trafiłam tu przez przypadek. Prawdę mówiąc myślałam że jesteście portalem ,,za,, czynnym życiem homoseksualnym. Nigdy nie potrafiłam łączyć tych dwóch światów, wiary i mojej orientacji. Popadalam w coraz większa pustkę i beznadzieje.
Przyznaję byłam w zw. Z kobietą kilka lat, jej nie przeszkadzało nasza schizofrenia i mi też. Czynnie uczestniczyliśmy w życiu kościoła równocześnie będąc ze sobą.
Zostawiła mnie kilka miesięcy temu, może dla mnie to oznacza początek czegoś nowego. Dobrego życia. Mam nadZieję że będzie dobrze.

witamy Warszawska "grupa wsparcia" pozdrawia

Witamy Na forum trochę stypa, jednak nadal jest to chyba najbardziej wartościowe forum w całym necie Nowe posty rzadko się pojawiają (ludzie jakoś ucichli), ale ze starszych postów można czerpać pełnymi garściami, do czego oczywiście zachęcam Dużo mądrych wpisów, piękne świadectwa, całkiem spoko ludzie, no i przede wszystim prawdziwa, żywa wiara - to właśnie nasze forum

Witam i pozdrawiam

Co do homoseksualizmu i kwestii czy jest to wrodzone czy nabyte jest mnóstwo sporów i tyle samo pomysłów na pochodzenie. Jedni uważają, że jest gen za to odpowiedzialny, inni uważają, że jest gen odpowiedzialny za pewne predyspozycje do tej orientacji. Niektórzy uważają, że jest on uwarunkowany wpływem środowiska, zdarzeń z dzieciństwa itd. Ważne jest to, żeby siebie zaakceptować i znaleźć sobie odpowiednie miejsce w świecie. Ile ludzi, tyle "teorii".

Dziękuję Wam za obecność tutaj. W drodze ku szukaniu tej jedynej Prawdy i swojej tożsamości, niezmiernie wielkim wsparciem jest świadomość, że istnieją istnieją świecie wierzący, kochający Boga ludzie homoseksualni.
Pragnę dołączyć do Waszej społeczności, gotowa dawać wsparcie każdemu, kto będzie W takiej potrzebie jak ja właśnie dziś.
Każdy z nas przychodzi tu poraniony, poszukujący czegoś ważnego. Mam nadzieję, że dzięki Wam i ja szybciej odnajdę sposób na akceptację tego, co we mnie.

Chwała Panu!

Witam wszystkich.
Jestem tu nowy, bardzo się cieszę, że mogę dzięki forum poznać tylu wartościowych ludzi. Te posty dodają mi sił, dziękuję

Cześć, serdecznie witamy:)

Witam wszystkich. Jestem tutaj nowy. Po wielu latach uciekania od Boga, znowu totalnie rozlozyla mnie na lopatki Jego milosc. Jaki musi On byc piekny, jesli tym, ktorzy sa w Niebie, wystarcza na cala wiecznosc wpatrywanie sie w jego oblicze.
Mam nadzieje, ze przez wasze usta, a raczej palce, udzieli mi Bog odpowiedzi, coz poczac z ta nasza wspaniala orientacja.

Witaj wśród nas

Witam mojego imiennika . Mam nadzieje że będziesz się tu czuł jak u siebie.

Witam wszystkich! Trochę połamany, trochę poskładany trzydziestokilkulatek. Cieszę się, że jesteście.

Witaj

Dzięki za powitanie, Alex Czas świąteczny, wszyscy pewnie zagonieni. Pamiętam o Was w modlitwie!

Witajcie

W sumie nie wiem, co napisać na początek. Może zacznę od tego, że to moje pierwsze przyznanie się przed kimkolwiek do moich homoseksualnych skłonności. Co prawda w internecie, dosyć anonimowo, no ale jednak.

Coś o mnie - mam 30 lat, jestem wierzącym i praktykującym katolikiem. Nigdy nie byłem w żadnym związku, ani też nie szukam związku z mężczyzną. Chcę żyć przy Chrystusie i Jego Kościele. Chcę żyć normalnie. Chcę rozeznać swoje powołanie i znaleźć swoje miejsce w życiu i w Kościele. Ale samemu jest mi coraz ciężej po prostu. Potrzebuję z kimś pogadać/popisać o tym co czuję, jak myślę.

I cieszę się, że w końcu tu trafiłem i coś napisałem.
Pozdrawiam

Witaj, tiger! Jesteśmy w podobnym wieku, to i problemy zapewne mamy podobne. Jestem tu od niedawna i dobrze się czuję, choć mało tu życia

Witamy nowego Kolegę.

Cześć wszystkim

Fajnie jest zostać przywitanym

Witajcie
Od 10-ciu lat zmagam się z moimi homoseksualnymi skłonnościami. Studiowałem teologię, aktualnie zawodowo związany jestem z Kościołem jako Jego świecki pracownik, ale nie katecheta. Nigdy nie miałem bliższego kontaktu z mężczyzną. Różne pomysły na ułożenie sobie życia chodziły mi po głowie, ale nie natrafiłem (jak się teraz przekonuję - dzięki Bogu) na żadnego faceta chętnego do związku. Miałem dwóch przyjaciół, którzy odczuwali podobne trudności, co ja, ale pogubili się w życiu, odeszli z Kościoła i niestety nie mamy kontaktu. Aktualnie tylko jedna moja Przyjaciółka jest moją powierniczką w "realu". Cieszę się, że jest to forum, bo po dwóch próbach kontaktu z grupami wsparcia, wymiękałem z powodu dłużącej się procedury.

Byłoby miło móc poznać ludzi, którzy myślą podobnie do mnie - chcą budować swoje życie na Chrystusie mimo ciężaru ukierunkowania swego pociągu seksualnego do osób tej samej płci. Mam 29 lat, mieszkam niedaleko Katowic. Uwielbiam muzykę klasyczną i często bywam na koncertach w Akademii Muzycznej, Filharmonii, NOSPRze. Może znajdzie się ktoś z kim podzielę także moją pasję i zamiłowanie do Włoch i języka włoskiego, którego uczę się od dwóch lat?

Pozdrawiam wszystkich serdecznie i liczę na budujące rozmowy

Witojcie u nos:D

Ciao, mateo italiano! Ja także uczę się włoskiego, choć dopiero od roku. Miło, że jesteś. Każdy na tym forum pomaga nam w zrozumieniu siebie i otwarciu się na innych.

Witajcie. mój nick to MaxxMaxxx i moze tak mnie nazywajcie, bede czuł się bezpieczniej.
Mam nieco ponad 20 lat. Walkę rozpoczynam, chodź mam ogromny problem z wyborem drogi która chce podążać. Dzisiejsza ewangelia mówi o tym, ze ludzie nie są bezinteresowni w dążeniu do Pana. I to mój główny problem, nie potrawie Mu zaufac, całkowicie oddac sie i isc draga, ktora dla mnie wyznaczył. Pomyśl jakim biedynym jest człowiek ktory idzie za Panem bo dajemu mu to ulge, jest łatwiej, bo Pan obiecął zbawienie. Odczuwam sporą samotność, chcałbym poznac kogos kto ma podobne problemy i mozna czasem sie spotkac porozmawiac w rzeczywistym świecie. Jestem z dol.sl strony granicy czeskiej.

Witaj, MaxxxMaxx. Twoje rozterki były i są nadal po części moimi. Czuj się dobrze wśród nas!

Witaj Maxxie Piszesz, że masz nieco ponad 20 lat, więc jesteśmy w podobnym wieku. Miło mi powitać Cię na forum
Jeśli szukasz miejsca i ludzi z podobnymi rozterkami to dobrze trafiłeś
Mam nadzieję, że forum sprosta Twoim oczekiwaniom.

P.S. Twój podpis mnie rozwalił, ostatnio dużo myślę o wolnej woli i miłości Boga i to zdanie: "Będę przy Tobie zawsze, lecz nie do tego Cię powołałem" bardzo mnie poruszyło.

Życzmy sobie, aby radość Zmartwychwstania rozgrzewała nasze dusze i inspirowała umysły dzień po dniu, przez okrągły rok. ALLELUJA

''Królowo Szkaplerza Świętego, weź NAS pod płaszcz Twej opieki''
św. IZYDORZE z Sewilli
patronie INTERNETU, INTERNAUTÓW, HISZPANII, INFORMATYKÓW, programistów - ORA PRO NOBIS

Witam serdecznie nowo przybyłych

Witaj Krzyśku. Dzięki za to piękne zdanie o pięknie Boga.

Spotkanie miłości Boga w Kopenhadze jest dziś chyba szczególnym darem. Czy istotnie tam mieszkasz?

Witajcie
Jestem Damian, mam 19 lat. Moim wspaniałym miastem jest Łódź.
Skąd pomysł napisania na forum? W ostatnim czasie, a właściwie przed świętami wielkanocnymi, w moim życiu bardzo dużo się zmieniło w bardzo krótkim czasie. W wielkim skrócie moja "przygoda" z uzależnieniem szybko się rozwijała. Byłem osobą wierzącą, ale nie w takim stopniu jak ma to miejsce aktualnie. Pewnego dnia poznałem chłopaka (przez aplikację Snapchat), który zawrócił mi w głowie jak nikt inny wcześniej. Skłonności homoseksualne odczuwałem od małego, jednak to uczucie towarzyszące każdego dnia rozmowy z nim, było czymś, czego nigdy nie doświadczyłem. Do spotkania w rzeczywistości jednak nie zdążyło dojść. Po kilku dniach byliśmy zmuszeni zakończyć znajomość. Ta ogromna tęsknota i ból wewnętrzny, jak po stracie jakiejś bliskiej osoby oraz czas rekolekcji przed świątecznych, sprawiły, że bardzo zbliżyłem się do Pana Boga. Rozmowy z Nim i przepłakane noce oraz święta, które starałem się przeżyć w jak najgłębszy sposób, uwolniły mnie od wspomnianego wyżej uzależnienia. Pozostała mi samotność i jeszcze większa chęć rozmowy i zrozumienia od innego człowieka. No i ta miłość, której tak bardzo mi brakuje...
O mnie to chyba tyle. Jeszcze raz wszystkim witam i jestem otwarty na wszelkie rozmowy (choć za chwilę matura i z czasem może być krucho)

Witaj, Damian! Mam nadzieję, że matura Ci dobrze pójdzie. Ja bym chyba już tej nowej nie zdał Każdy z nas ma różne swoje przejścia. Ale one nas ukształtowały. Trzymaj się!

Damian! Witaj wśród swoich;znamy ten ból i tęsknotę...

Dziękuję za miłe słowa

Cześć Damian Cieszę się, że tu jesteś i się przywitałeś

Damianie,

Witam Cię z radością - że jesteś tu, a nie gdzie indziej, i że w wyniku takich właśnie okoliczności. Dzieli nas blisko pół wieku w datach urodzenia, lecz łączy podobieństwo doświadczenia, przez które Jezus pociągnął nas do Swojej Miłości. Dwa late temu także przez podobne cierpienie "trafiłem" do ostatniej przystani: pojednania z Bogiem. I na to forum. To nie był przypadek i wierzę, że tak jest z Tobą. Bóg używa naszych słabości, by zaoferować nam największą siłę - siłę Swojej Miłości. Czy może być coś wspanialszego?

Będę się modlił o Twoje młode serce - by "samotność", o której piszesz wypełniła się tą największą Miłością. A jeśli dokona się to dzięki naszej wspólnocie - chwała Panu!

A oprócz tego będę się modlił za Twoją maturę. Tę szkolną, bo życiową dojrzałość już osiągnąłeś, Bogu powierzając największą trudność swojego życia. "Bądź wierny Idź" (polecam Herberta).

Tak się cieszę, że tu trafiłem. Bardzo dziękuję za wszystkie słowa, posty. Po raz pierwszy czuję, że ktoś mnie rozumie. Dziękuję

Cześć wszystkim ! Trafiłem na to forum trochę przez przypadek, a może tak miało być... Pozdrawiam wszystkich serdecznie! Niebawem napiszę o sobie

Witajcie, nowoprzybyli na Forum!

Czekamy, Danny, na Twoją kolejną wypowiedź.

Z serdecznymi pozdrowieniami

Cześć Wszystkim tu obecnym
Po kilkukrotnych rejestracjach w końcu udało mi się tu dotrzeć i mogę w końcu się przedstawić. Na forum trafiłem, tak jak zapewne większość z Was przez przypadek. Tzn podczas jednej rozmowy z kolegą wspomniał o takim forum i podesłał mi linka - i oto jestem. Dlaczego tu jestem - bo walczą we mnie dwie natury osoby wierzącej i praktykującej z osobą o skłonnościach homoseksualnych, która im ulega.
To chyba tyle o mnie na chwile obecną.
Pozdrawiam