Witam
Mam na imię Mariusz, na karku mam już 33 wiosny pochodzę z Siedlec woj mazowieckie.Wierzący od najmłodszych lat, odkąd moją pamięćią sięgam.Ròwnież też od dziecka wiedziałem że coś jest nie tak ze mną, nie potrafiąc tego nazwać ani określić.W okresie dorostania poznałem z jakim brzemieniem hmx się urodziłem.W wierze wychowany w Kosciele Katolickim, obecnie trwam w Kosciele Baptystycznym(Protestanckim).Kilkanascie lat temu, poprosilem Pana oto aby mi wskazał "prawdziwą"wiarę -drogę od ktòrej miałbym zacząć.Było to spowodowane wieloma poważnymi błędami popełnionymi w swoim życiu po ktòrych zawsze cierpiałem, lub jeśli spojrzeć wstecz to miałem z tym się zetkńąć, przejsć to aby coś poznać i zrozumieć.Ròwnież tym co się ogòlnie działo, nie wiedziałem w co już wierzyć? zostac w Kosciele Katolickim? Dołączyć do Świadkòw Jehowy? czy odnalezc Boga jako buddysta?Naprawdę w tym czasie ròżne myśli przychodziły mi do głowy.W modlitwie w swych kilku prostych słowach ale wypowiedzianych ze szczerego serca, zwròćiłem na siebie uwagę Pana.Na odpowiedz nie musiałem długo czekać, kilka tygodni pòzniej, na spacerze z bliską mi przyjaciòłką,przechodząc całkiem przypadkiem ulicami miasta.Zobaczyłem człowieka ktòry w samym środku miasta głośił Ewangelię -szaleństwo... pomyślałem....,
podeszliśmy do niego,zaczeliśmy rozmawiać na temat zbawienia.Poznałem jego, kim jest i co głosi ale najważniejsze to zacząłem poznawać naszego Pana Jezusa Chrystusa jakiego nie znałem, nigdy tak blisko,nigdy tak bezpośrednio jak wtedy.Utwierdziłem się w tym, przyjąłem chrzest i jestem do dziś.Dziękuję Panu Bogu za wszystko co otrzymałem, za ludzi ktòrych poznałem. Za to jak wiele razy upadłem, zgrzeszyłem.Chwalę Boga za to że jest On wierny, pomimo że my czasami nie potrafimy dochować wiernosći Boska jego cecha." Nie porzucę cię ani cię nie opuszczę" List.Hebrajczykòw 13:5.Tyle "kròtko" o mnie.Chciałbym się bardzo serdecznie przywitać ze wszystkimi siostrami i braćmi forum.Pozdrawiam was i według tego co czytam w waszych postach, wszyscy przechodzimy/liśmy przez cieżkie doświadczenia życiowe, mam wielką nadzieję w Panu naszym że te doświadczenia są dla naszego dobra cwiczenie naszej wytrwalosci.Dla mnie najwazniejszy i ktòrego się obawiam jest efekt koncowy: "W jakim stanie zostanę przez niego znaleziony"Jeszcze raz wszystkich witam i pozdrawiam.
|
,ale na obrone siebie dodam,ze nie uwazam,ze ortodoksyjni sa w bledzie,ani ze ja mam racje,takie podejscie w kwestiach nieweryfiowalnych jak wiara jest glupiutkie.Ale to juz w innych wątkach porusze,czy pozostane bedzie zalezalo od was katolikow,,,mam nadzieje ze wlasnie powszechnych, a nie ekskluzywnych,ze odwaznych a nie tchorzliwych!
).
Co więc mi pozostaje? Mądrzy piszą - Pan dał nam polucje nocne... Taaa, akurat... Jednak mi osobiście nie dane było ich zaznać - miałem je może 2-3 razy w życiu. Szkoda. Pozostaje zatem masturbacja. Wstyd się do tego przyznać, ale tak właśnie jest... Dodatkowo muszę się z niej spowiadać, bo takie mam "zaprogramowane" przez KK sumienie.