Która z postaw jest Ci aktualnie najbliższa?

Schylam nisko głowę przed Każdym, kto nie z obowiązku, ale z potrzeby serca uczestniczy codziennie we Mszy Świętej i dziękuję Bogu, że Tacy są wśród nas /24% !/. Dla mnie Eucharystia była zawsze największym, choć niepojętym cudem i darem Bożej Miłości dla grzesznego człowieka. Nawet wtedy, gdy byłem bardzo daleko od Boga NIGDY świadomie i z lenistwa nie zrezygnowałem z uczestnictwa w niedzielnej Mszy św. Nigdy też, uczestnictwo we Mszy św. nie było dla mnie jedynie przykrym, uciążliwym obowiązkiem. Wiedziałem i byłem całkowicie o tym przekonany, że jeśli zrezygnuje z Eucharystii to odrzucę ostatnie koło ratunkowe i w bagnie utonę na zawsze. Pamiętam sytuacje kiedy w trakcie Komunii Św. dyskretnie, żeby nikt tego nie widział, ocierałem cieknące mi po policzkach łzy… bo mnie przy stole nie było /oby się to już nigdy więcej nie powtórzyło/. Długo też, nie zapomnę wielkiej radości, kiedy to po dłuższej nieobecności w kościele spowodowanej chorobą mogłem wreszcie uczestniczyć, choć tylko w pozycji siedzącej, w Eucharystii. Dlatego przed rozpoczęciem Mszy św. dziękuję Bogu za ten wielki dar jakim jest Eucharystia i za tą wielką łaskę, że mogę w niej uczestniczyć.

A u mnie był czas, że uczestniczyłam codziennie w Eucharystii. Niestety, na dzień dzisiejszy podróż do i z pracy trwa tak długo i do tego sama praca też, że nawet fiz. jest to niemożliwe.

Dla mnie Msza św. jest bardzo ważna, sprawuję ją niemal codziennie.