Wiele z tych filmów oglądałem, i przyznam, że w niczym mi one nie pomogły zrozumieć samego siebie w kontekście mojej seksualności, co więcej, pogłębiały tylko moje rozterki, i zwiększały poczucie samotności.

Rzeczone obrazy filmowe prezentując jedną optykę światopoglądową, niestety najczęściej natężają one egodystoniczność homoseksualną, wzmagają (pół)ukryte potrzeby bliskości, a wręcz kontaktu erotycznego, i dają przeważnie fałszywy komunikat: albo zaakceptujesz swoją orientację i zaczniesz żyć tzw. pełnią, tj. przyjmiesz ”nasz”- LGBTowski model życia, albo czeka cię uwikłanie, które może skończyć się dramatem. Tym samym lepiej porzuć skostniałe, opresyjne normy Kościoła na rzecz wszechogarniającej tęczowej miłości, która cię wyzwoli.
Brak w nich świadectw „życia po Bożemu”, w konsekwencji nie stanowią one głosu w dyskusji, ale są ukazaniem „jedynie słusznej wizji świata”, co, rzecz jasna, nie przekreśla w niektórych z nich przyzwoitego scenariusza, czy nawet ciekawej gry aktorskiej.

Jeśli Wasze spostrzeżenia są inne, to podzielcie się nimi.

Wiele z tych filmów oglądałem, (...) pogłębiały tylko moje rozterki, i zwiększały poczucie samotności.

najczęściej natężają one egodystoniczność homoseksualną, wzmagają (pół)ukryte potrzeby bliskości, a wręcz kontaktu erotycznego, (...)
Brak w nich świadectw „życia po Bożemu”, (...).

Jeśli Wasze spostrzeżenia są inne, to podzielcie się nimi.

Jeśli chodzi o film o tej tematyce i dla wierzących to polecam ten:

http://www.youtube.com/watch?v=JsBbGErwad4

Mogę jednakże polecić krótką serię: Nigdy nie ocieraj łez bez rękawiczek - jeden z lepszych tego typu filmów/seriali.