Oczywiście, nie należy traktować udziału w tego rodzaju Mszach świętych bądź nabożeństwach jako swoistego rodzaju regału w supermarkecie oferującym cuda na życzenie. Ma to być czas spotkania z Jezusem jako naszym Panem i osobistym Zbawicielem. Postawą, której zawsze domaga się Chrystus jest całkowite zawierzenie i ufność w Jego dobroć i miłosierdzie. Jezusa koniecznie trzeba przyjąć do swego serca jak autentyczną, żywą Osobę i... cierpliwie czekać, aż Duch Św. zacznie w nas działać. Wiara, nadzieja i miłość. Te trzy. W Karmelitańskich zamyśleniach ostatni mój post też nieco może wyjaśnić dlaczego Pan Bóg czasem "zwleka" z widocznymi rezultatami Jego nieustającego działania.
Zachęcam ponadto do zapoznania się ponadto z poniższym tekstem:
Ksiądz Dolindo Ruotolo, świątobliwy kapłan urodzony w Neapolu, cieszył się wielkim szacunkiem ojca Pio, który zwykł mawiać do przybywających do San Giovanni Rotondo Neapolitańczyków: „Macie księdza Dolindo, po co do mnie przychodzicie?”. Pozostawił on akt oddania Jezusowi, a właściwie zapis słów przez Niego wypowiedzianych - podobnie jak zapisywała je s. Faustyna. Cały tekst tchnie nawoływaniem do dziecięcej ufności.
Akt oddania się Panu Jezusowi według ks. Dolindo Ruotolo:
Jezu Ty się tym zajmij!
● Dlaczego zamartwiacie się i niepokoicie? Zostawcie mnie troskę o wasze sprawy, a wszystko się uspokoi. Zaprawdę mówię wam, że każdy akt prawdziwego, głębokiego i całkowitego zawierzenia Mnie wywołuje pożądany przez was efekt i rozwiązuje trudne sytuacje. Zawierzenie Mnie nie oznacza zadręczania się, wzburzenia, rozpaczania, a później kierowania do Mnie modlitwy pełnej niepokoju, bym nadążał za wami; zawierzenie to jest zamiana niepokoju na modlitwę.
● Zawierzenie oznacza spokojne zamknięcie oczu duszy, odwrócenie myśli od udręki i oddanie się Mnie tak, bym jedynie Ja działał, mówiąc Mi: Ty się tym zajmij.
Sprzeczne z zawierzeniem jest martwienie się, zamęt, wola rozmyślania o konsekwencjach zdarzenia. Podobne jest to do zamieszania spowodowanego przez dzieci domagające się, aby mama myślała o ich potrzebach gdy tymczasem one chcą się tym zająć same, utrudniając swymi pomysłami i kaprysami jej pracę. Zamknijcie oczy i pozwólcie Mi pracować, zamknijcie oczy i myślcie o obecnej chwili, odwracając myśli od przyszłości jak od pokusy.
Oprzyjcie się na Mnie wierząc w moją dobroć, a poprzysięgam wam na moją miłość, że kiedy z takim nastawieniem mówicie: „Ty się tym zajmij”, Ja w pełni to uczynię, pocieszę was, uwolnię i poprowadzę. A kiedy muszę was wprowadzić w życie różne od tego, jakie wy widzielibyście dla siebie, uczę was, noszę w moich ramionach, sprawiam, że jesteście jak dzieci uśpione w matczynych objęciach. To, co was niepokoi i powoduje ogromne cierpienie to wasze rozumowanie, wasze myślenie po swojemu, wasze myśli i wola, by za wszelką cenę samemu zaradzić temu, co was trapi.
● Czegóż nie dokonuję, gdy dusza, tak w potrzebach duchowych jak i materialnych, zwraca się do mnie mówiąc: „Ty się tym zajmij”, zamyka oczy i uspokaja się! Dostajecie niewiele łask, kiedy męczycie się i dręczycie się, aby je otrzymać; otrzymujecie ich bardzo dużo, kiedy modlitwa jest pełnym zawierzeniem Mnie. W cierpieniu prosicie, żebym działał, ale tak jak wy pragniecie... Zwracacie się do Mnie, ale chcecie, bym to ja dostosował się do was. Nie bądźcie jak chorzy, którzy proszą lekarza o kurację, ale sami mu ją podpowiadają. Nie postępujcie tak, lecz módlcie się, jak was nauczyłem w modlitwie „Ojcze nasz”: Święć się Imię Twoje, to znaczy bądź uwielbiony w tej mojej potrzebie; Przyjdź Królestwo Twoje, to znaczy niech wszystko przyczynia się do chwały Królestwa Twego w nas i w świecie; Bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi, to znaczy Ty decyduj w tej potrzebie, uczyń to, co Tobie wydaje się lepsze dla naszego życia doczesnego i wiecznego.
Jeżeli naprawdę powiecie Mi: „Bądź wola Twoja”, co jest równoznaczne z powiedzeniem: „Ty się tym zajmij”, Ja wkroczę z całą moją wszechmocą i rozwiąże najtrudniejsze sytuacje. Gdy zobaczysz, że twoja dolegliwość zwiększa się zamiast się zmniejszać, nie martw się, zamknij oczy i z ufnością powiedz Mi: „Bądź wola Twoja, Ty się tym zajmij!”. Mówię ci, że zajmę się tym, że wdam się w tę sprawę jak lekarz, a nawet, jeśli będzie trzeba, uczynię cud. Widzisz, że sprawa ulega pogorszeniu? Nie trać ducha! Zamknij oczy i mów: Ty się tym zajmij!”. Mówię ci, że zajmę się tym i że nie ma skuteczniejszego lekarstwa nad moją interwencją miłości. Zajmę się tym jedynie wtedy, kiedy zamkniesz oczy.
● Nie możecie spać, wszystko chcecie oceniać, wszystkiego dociec, o wszystkim myśleć i w ten sposób zawierzacie siłom ludzkim albo – gorzej – ufacie tylko interwencji człowieka. A to właśnie stoi na przeszkodzie moim słowom i memu przybyciu. Och! Jakże pragnę tego waszego zawierzenia, by móc wam wyświadczyć dobrodziejstwa i jakże smucę się widząc was wzburzonymi. Szatan właśnie do tego zmierza: aby was podburzyć, by ukryć was przed moim działaniem i rzucić na pastwę tylko ludzkich poczynań. Przeto ufajcie tylko Mnie, oprzyjcie się na mnie, zawierzcie Mnie we wszystkim. Czynię cuda proporcjonalnie do waszego zawierzenia Mnie, a nie proporcjonalnie do waszych trosk.
● Kiedy znajdujecie się w całkowitym ubóstwie, wylewam na was skarby moich łask. Jeżeli macie swoje zasoby, nawet niewielkie lub staracie się je posiąść, pozostajecie w naturalnym obszarze, a zatem podążacie za naturalnym biegiem rzeczy, któremu często przeszkadza szatan. Żaden człowiek rozumujący tylko według logiki ludzkiej nie czynił cudów. Lecz na sposób Boski działa ten, kto zawierza Bogu.
Kiedy widzisz, że sprawy się komplikują, powiedz z zamkniętymi oczami duszy: Jezu, Ty się tym zajmij! Postępuj tak we wszystkich twoich potrzebach. Postępujcie tak wszyscy, a zobaczycie wielkie, nieustanne i ciche cuda. To wam poprzysięgam na moją miłość.
www.katolicki.net(Z pism sługi Bożego ks. Dolindo Ruotolo)
Z tym że była to Msza także o uwolnienie wewnętrzne, którą odprawiał ksiądz egzorcysta. Był to jeszcze czas kiedy byłam daleko od Boga i wszystkie tego typu sprawy miałam głęboko w czterech literach. Na tą Mszę też oczywiście nie miałam zamiaru iść, zwłaszcza że była w dzień powszedni, no a w tamtym okresie Msza w dzień powszedni była dla mnie czymś dodatkowo negatywnym. Gdy w mojej rodzinie pojawił się pomysł pójścia na tą Mszę, ja oczywiście strasznie nie chciałam iść, zapierałam się ze wszystkich sił. Czułam, że po prostu nie chcę, nie mogę, czułam jakiś lęk przed tą Mszą – sama nie wiem dlaczego – może dlatego, że odprawiał ją egzorcysta i być może to mnie jakoś tak lękliwie nastawiło, jakby miały się tam odbywać co najmniej egzorcyzmy 
I po prostu czułam jak mnie odrzuca od tej Mszy. Ale ostatecznie i tak się na niej znalazłam. Trochę przypadkowo, trochę z przymusu. Oczywiście całą Mszę przestałam jak kołek, nic mnie nie ruszało, wszystko miałam totalnie w d… Można powiedzieć, że zupełnie nic się we mnie po tej Mszy nie zmieniło. Ale czy na pewno zupełnie nic…? Jak już pisałam – ta Msza była w lutym. W marcu odbyłam spowiedź generalną po trzech latach. Po prostu zaczęłam czuć taką niewyobrażalną tęsknotę za Bogiem, jakiej nie czułam nigdy w życiu. Myślę, że ta Msza się do tego przyczyniła, że ma w tym jakiś swój udział, na pewno. Jestem o tym przekonana. Byłam totalnie zniewolona przez szatana, o spowiedzi nie myślałam w ogóle, ba, aż mnie wzdrygało na samą myśl o niej. A tu proszę, po miesiącu taka diametralna zmiana...?
