Utuli jak pluszowy miś, albo delikatna dłoń mamy? :)
Czepiam się teraz tego niewyszukanego słowa, bo, drogi Adminie, trochę ironicznie w tym fragmencie uwłaczałeś wartości Słowu Bożemu. Pewnie chciałeś tylko wzmocnić siłę przekazu dla swoich poglądów, ale niesmak i tak pozostaje. Wybacz.
Słowo Boże jest więc nie tylko delikatne, ale i niewyobrażalnie silne, gwałtowne, niespodziewane, głęboko dotykające serca człowieka. Jest niczym wichura, błyskawica i grzmot, wielka światłość i jasność...
Słowo Boże nie odnajduje człowieka tylko pod postacią lekkiego wietrzyku, ale nieraz jako intensywna, lipcowa burza z piorunami. To po to, aby człowiek się przebudził i ocknął. To wielka Siła. Monumentalna.



1) Ostatnie 2 zdania stanowią aluzję do mnie?
Dziwię się, bo z tych zdań wynika, że wiara człowieka nie polega na pokrzepianiu bliźniego Słowem samego Boga, tylko zatem trafność cytowanych fragmentów w tym przypadku jest konkursem, który ma zapewnić człowiekowi postawienie go na piedestale w swoim blasku. Według tego, więc jak Jezus rozmawiał ze złymi duchami na pustyni i prowadził z nimi dialog jedynie przytaczając święta pisma/ czy też powołując się na nie w różnych momentach nauczania- nie miał w sobie wiary, co wynika Adminie z Twojego postu. Co więcej wynika z Twoich słów, że cytowanie Pisma Św. na pytania ludzkiego serca nie oznacza zainteresowanie się człowiekiem... Gratulacje.

2) Słowo Boże jest odpowiedzią na wszystkie pytania serca człowieka. Jan Paweł II powiedział, że tylko Bóg zna wszystkie potrzeby serca człowieka, bo je stworzył i aby człowiek nie pozostawał dla siebie nierozwiązalną zagadką i niezrozumiałym ma wypełniać słowa Chrystusa, spełniać jego najmniejsze i najcichsze prośby wsłuchując się w Jego głos, który pochodzi z Pisma Świętego i Nauczania Kościoła.

3) "Na początku było Słowo"- czytamy w ewangelii- "A Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo, a przez nie nic się nie stało co się stało".

4) Uważam, że wszystkie rozmowy na temat problemów i lęków człowieka nie mogą się odbywać bez fundamentu, jakim jest Słowo Boże. Kiedy nie wiemy, jak postępować/ co zrobić z konkretnym problemem wtedy rzeczą konieczną, i jedynie słuszną, jest zwrócenie się z pytaniem do Boga: Czego ode mnie oczekujesz? Co mam zrobić? - a nie pytać drugiego człowieka: Co według Twoich subiektywnych odczuć, podyktowanych Twoich doświadczeniem, mam zrobić?

Doświadczenie człowieka to niepewny grunt. Uwaga więc!

Pewien bogaty młodzieniec zapytał Jezusa co ma czynić, aby byś zbawionym. Chrystus powiedział mu: "Wypełniaj przykazania Boże"- wcale nie zaczyna głosić elaboratu filozoficzno-psychologicznego i nie rozpoczyna długiego dialogu, ale jest konkretny, choć ten młodzieniec, też ma w sobie pewien lęk- nie wie, jak zostać zbawionym, żyje więc pod presją, może wiele nocy nie spał i się zastanawiał, czy ze względu na to jak żyje- zostanie zbawionym (a to pragnienie każdego człowieka, każdego zalęknionego i z obawami). Dlatego z tym pytaniem idzie do Chrystusa. Ten zaś usłyszawszy, że młodzieniec wypełnia przykazania Boże- zaproponował mu wyższy level- "idź i sprzedaj, co posiadasz a następnie rozdaj ubogim". Wtedy młodzieniec odszedł. Innymi słowy: każdy ma w życiu wybór. Zawsze. Ten człowiek też miał. Podjął ostateczną decyzję wtedy kiedy poznał to co o tym wszystkim sądzi Jezus Chrystus.

Dlatego tak ważne jest, aby chcieć wiedzieć do sądzi na dany temat Bóg, a nie drugi człowiek.

5) Jeśli ktoś chce poznać dobrze zamysł Boga w konkretnym temacie, to niech zwróci się ze swoimi obawami do Kościoła, szukając odpowiedzi w Piśmie Świętym. I jeśli pomimo poszukiwań nie znajdzie odpowiedzi/ nie będzie rozumiał konkretnych fragmentów Pisma Św. mówiącego o tym problemie jego lub nie będzie do nich przekonany sercem- wtedy niech podejmie rozmowę z prośbą o wyjaśnienie z tymi, którzy są blisko Boga i rozumieją to Słowo.
Wiem, że jest wiele skomplikowanych sytuacji codziennych, na które z pozoru nie ma "wprost" odpowiedzi w Piśmie Świętym, ale nie sądzisz chyba, że Bóg pominął te problemy w przekazywaniu św. Ewangelii? Bóg znał każdego człowieka zanim powstał świat, więc w swoim Słowie zawarł odpowiedzi na zupełnie wszystkie pytania ludzkiego serca. Wszystkie.

6) Skąd więc teraz, w XXI wieku, mamy wiedzieć co Bóg do nas mówi w konkretnej sprawie? Jakiś święty powiedział, że patrzeć na świat oczami Boga to patrzeć na świat oczami Kościoła.

7) Jeśli muzyka tak bardzo wpływa na ludzi, to dlaczego Słowo nie może? Co więcej- Słowo BOGA ("A Bogiem było Słowo")?
Przed Słowem Bożym według Starego Testamentu- ugnie się każde kolano. Jakże wielką ma moc.



1) Jezus powiedział: "Cierpienia są największymi darami łaski". W sposób chory, więc żartował? ...
2) Natura ludzka jest istotna, ale nie jest niepoznana dla Boga. To Bóg jest transcendentny. W takim więc razie jak człowiek może bardziej chcieć polegać na własnym rozsądku niż polegać na Bogu, który zna nas lepiej niż my sami siebie?
Z resztą cierpienie uświęca- naprawdę. I naprawdę wspaniale, że człowiek może cierpieć. Jeśli ktoś tego nie zrozumie nie będzie potrafił zaakceptować tego cierpienia. Więc nie wiem Adminie czego Ty oczekujesz od kapłana, który przychodzi do osoby chorej? Ma wysłuchać, owszem, ale głównie pokazać stanowisko Boga w tej sprawie. Dodać człowiekowi nadziei, wiary. Nie tylko słuchać biadolenia człowieka i wielu opowieści. Ma to czynić, ale co innego jest ważniejsze wtedy.



Czy nie wszedłem w temat obaw z pierwszego postu odpowiadając na pytanie- Słowem Bożym? Czy wejście w temat i skupienie się na odczuciach człowieka musi polegać wyłącznie na długich rozważaniach i spekulacjach różnych rozwiązań? Czy brakiem zainteresowania jest pokrzepienie serca człowieka- Słowem Boga? Czy więc nie można odpowiadać na lęki człowieka tym Słowem Bożym?

ok, przyjdzie życie, realia, cierpienie - to zobaczysz. Wiara i ludzka natura są ze sobą powiązane. Wolę więc wiarę osadzoną na ludzkiej naturze, bez teoretyzowania.

Tym sformułowaniem zakładasz, że gdzieś w moim myśleniu jest błąd. Wskaż ten mój błąd i porozmawiajmy o nim :)

Na co chorujesz ? Ile widziałeś osób cierpiących, a byłeś może kiedyś wśród chorych na oddziale hematologicznym? Moja mama tez jest chora i wierząca. I nie będe oceniać jej lęków bo nie poczuję tego co ona czuje. Dlatego moja reakcja jest bardzo ostra bo teoretyzować można. Jak będziesz cierpiał z powodu choroby - daj Boże nie, choć z Twoich wypowiedzi można przypuszczać, że przecież to Twoje marzenie - to wtedy możesz pisać o swoim doświadczeniu. Ktoś kto jest chory, cierpi, nie ma siły i mówi "tak, ufam Bogu, nie mam siły, ale Jego wola niech się wypełnia. Amen" to jest to dla mnie autentyczne. Stanięcie jako zdrowy z boku i cytowanie Pisma Św. jak pięknie jest cierpieć to jest nie na miejscu. Przekonywać do tego nie będę.

Odpowiadając na cierpienia człowieka Słowem Bożym nie miałem na myśli stanąć obok niego i jak w transie czytać jakieś fragmenty z Pisma Świętego, nie mając w ogóle z nim kontaktu, ale uczynić dla wszelkich rozmów fundamentem Słowo Boga. Czasem człowiek nie wie co powiedzieć, wtedy milczy. Swoją obecnością daje wtedy więcej niż słowami. Są jednak też takie momenty, w których jedynie "Słowa Natchnione" mogą przynieść ukojenie, zrozumienie i siłę.
...
Chociażby wtedy, kiedy człowiek umiera i kapłan nad nim i do niego mówi słowami Pisma Świętego: "Twoje grzechy zostały Ci odpuszczone. [Twoja wiara Cię uzdrowiła...]"



Czy chorobą jest tylko fizyczna nieudolność organów i członków ciała?
Jestem homoseksualistą. Czy bycie nim nie daje mi prawa powiedzieć, że znam wielki ból cierpienia ?
Przyjmuję to moje cierpienie. Wieczny strach... to jak zło nie zna snu...
Ale przyjmuję to wszystko jako łaskę. Jest mi niezwykle cenne. Kiedy więc słyszę, że cierpienie ma wielką wartość, jest ogromną łaską Boga i dowodem na to, że traktuje mnie Bóg przez to, jako silnego człowieka skoro daje mi tak wiele cierpień- to wtedy czuję wielkie pokrzepienie na duchu. Odzyskuję spokój serca. Naprawdę.
...
Kiedyś śnił mi się człowiek, który umierał mi na ramionach. Powiedział tuż przed skonaniem: "Kocham takie momenty, kiedy mogę przezwyciężać wszystko"- wryło się to bardzo w moją pamięć. Nie rozumiałem tego nigdy. Ale czasem jak to wspominam, myślę, że MOŻE jednak coś w tym jest...

Chłopaki, spokojnie. Kurcze wiem co chce napisać ale w ogóle się to nie klei :D:D:D muszę popracować nad tym:).

Widzę to tak: admin wspomniał, że samo (tylko i wyłącznie) przytaczanie fragmentów Pisma Świętego w konkretnej sytuacji nie jest wystarczające w pomocy komuś. Można przecież nie do końca rozumieć Pisma Świętego, można je rozumieć opatrznie, a można też i nie dojrzeć do odkrycia Prawd w nim zawartych. Dlatego też stoję na stanowisku, że samo cytowanie nie załatwia sprawy, ponieważ cytaty to tylko wiedza, a osoba potrzebująca pomocy nie potrzebuje tylko wiedzy (czytaj wskazówek zawartych w Piśmie Świętym), ale potrzebuje przede wszystkim naszej ludzkiej Miłości, czyli zainteresowania i naszego spojrzenia na nurtujące sprawy w świetle Bożego Słowa.

Dlatego i jedno i drugie jest potrzebne. I Słowo i słowo, ale samo Słowo nie zawsze wystarczy. Warto niosąc pomoc pochylić się nad każdym indywidualnie... Każdy z nas przecież jest inny...

Warto też pomagając komuś nie powielać na osobę, która pomocy potrzebuje swoich własnych zranień. Nie każdy z nas potrafi pomagać. Ja w wielu sytuacjach czuję się bezsilny. Często wcześniej rozważam roztropnie czy mogę komuś pomóc, czy lepiej bym zamilknął niż nietrafioną wypowiedzią komuś nieopatrznie zaszkodził.

I jeszcze suplement w tym temacie, który polecam: Jak rozmawiać z ludźmi?