Przymierzałem się już kilka razy do napisania tego posta, ale za każdym razem uważałem, że sam sobie odpowiadam na pytanie i nie warto zaśmiecać forum
Sprawa jest taka, przez kilka lat byłem poganinem, wierzyłem w reinkarnację itp, chciałem mieć chłopaka i sobie wieść z nim "zwyczajne" życie. I to mnie motywowało jakoś. Widziałem sens tego by np. pracować, by ładnie się ubierać, by dbać o siebie itp.
Od nawrócenia te plany stały się... no nieaktualne. Wobec czego od pewnego czasu się zastanawiam: co ja mam kurna w życiu robić.
Mam jeszcze mało lat, zakładając, że pożyję tyle co statystyczny człek, to sporo ich jeszcze przede mną.
Osoby homo chcące żyć w czystości są pozbawione jednego z największych typowych motywatorów do działania: rodzina, związek, potomstwo.
Wiem oczywiście, że istnieją też single, które wybrały bądź nie swój stan - i pewnie przynajmniej część z nich także szuka jakiejś motywacji do życia.
Konkludując: co was napędza? Co sprawia, że chce wam się pracować, żyć jak człowiek, robić coś poza tym czego wymaga minimum egzystencjalne?
Ja sam szczerze nie wiem. Myślę o jakiejś działalności charytatywnej, ale czy to mi się spodoba na tyle by wypełniło tę pustkę to nie mam pojęcia.
Jestem raczej introwertykiem - kontakty z ludźmi lubię, jednak stanowczo potrzebuję każdego dnia dłuższej chwili samotności, bo bez tego energia wylatuje ze mnie błyskawicznie.
Nie martwię się na ten moment za bardzo, bo cóż, modlimy się przecież "chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj" dlatego zbytnie wybieganie i zamartwianie się o przyszłość jest słabym pomysłem, ale mimo wszystko, tak z tyłu głowy mnie to nurtuje.