Jakie jest Wasze zdanie i doświadczenie w tej kwestii? Czy osoba o skłonnościach homoseksualnych może zostać rodzicem chrzestnym? Czy myślicie, że to jest w porządku w sytuacji, gdy rodzice dziecka o tym nie wiedzą? Czy powinno się odmówić?

Zagubiony, odpowiadając na Twoje pytanie przytaczam wypowiedź ks. profesora Jacka Salija - dogmatyka:

„… Odpowiedzmy sobie na dwa następujące pytania: Czy człowiekowi o skłonnościach homoseksualnych, zwłaszcza jeżeli zdarzało mu się im ulegać, wolno podjąć obowiązki rodzica chrzestnego? I pytanie drugie: Czy wolno przyjąć zaproszenie do zostania rodzicem chrzestnym komuś, kto żyje w związku homoseksualnym?
Co do pytania pierwszego, zacznijmy od przypomnienia nauki Kościoła katolickiego na temat homoseksualizmu. Wspomniany już Katechizm streszcza ją w dwóch zasadach: po pierwsze, „akty homoseksualizmu z samej swojej wewnętrznej natury są nieuporządkowane”, toteż „osoby homoseksualne są wezwane do czystości”, po wtóre, „powinno się te osoby traktować z szacunkiem, współczuciem i delikatnością” (2357–2359). Stąd prawdzie moralnej „przeciwstawiają się zarówno akceptacja stosunków homoseksualnych, jak i niesprawiedliwa dyskryminacja osób o skłonnościach homoseksualnych” .
Zatem niedopuszczanie osób o skłonnościach homoseksualnych do funkcji rodzica chrzestnego niewątpliwie byłoby niesprawiedliwą dyskryminacją, byłoby też niezgodne z duchem katolicyzmu. Każdy katolik, który uznaje moralną naukę Kościoła i stara się według niej żyć, ma prawo do pełnej wspólnoty z Kościołem, nawet jeżeli czasem zdarzy mu się ciężko upaść. Ma również prawo podjąć się obowiązków rodzica chrzestnego.
Jeżeli jednak osoba z takimi skłonnościami z zasady nie zamierza liczyć się z nauką Kościoła, że „wyłącznie małżeństwo jest właściwym miejscem dla aktu płciowego, natomiast poza małżeństwem stanowi on zawsze grzech ciężki i wyklucza z komunii sakramentalnej” — to nawet jeżeli takie jej nastawienie nie jest publicznie znane, zdecydowanie nie powinna przyjmować zaproszenia do bycia rodzicem chrzestnym. Reguła ta dotyczy, rzecz jasna, wszystkich, nie tylko osób homoseksualnych. Podczas liturgii chrztu rodzice chrzestni przecież publicznie wyrzekają się grzechu i wszystkiego, co prowadzi do zła!
Myślę, że gdyby w naszym Kościele udało się osiągnąć tylko to jedno, że wszyscy bez wyjątku rodzice chrzestni rzetelnie deklarowaliby wyrzeczenie się grzechu oraz wszystkiego, co do grzechu prowadzi — zapewne byłoby nam trudniej znaleźć rodziców chrzestnych dla naszych dzieci, ale cały Kościół istotnie zmieniłby się na lepsze. Niestety, wielu z nas aż tak się pogubiło, że nawet podczas najświętszych obrzędów potrafimy składać puste deklaracje i zachowywać się nie całkiem na serio.
Przejdźmy do drugiego naszego pytania: Czy wolno przyjąć zaproszenie do zostania rodzicem chrzestnym komuś, kto żyje w związku homoseksualnym? Na tego rodzaju pytania nie bójmy się odpowiadać jasno i krótko: nie wolno. Nie wolno tego nikomu, kto żyje w trwałej okazji do grzechu — ani osobom żyjącym w związkach niesakramentalnych, ani narzeczonym, którzy już przed ślubem mieszkają razem, ani tym wszystkim, których praca zawodowa zobowiązuje do deptania Bożych przykazań. Jeżeli natomiast proboszcz zorientuje się, że kandydat na rodzica chrzestnego żyje w trwałej okazji do grzechu, powinien — byleby z szacunkiem dla tej osoby — poprosić ją o to, żeby jednak funkcji rodzica chrzestnego nie podejmowała ...”
Pozdrawiam

Dzięki za wypowiedź ks. prof. Jacka.

Ja niedawno miałem możliwość zostać chrzestnym, ale stchórzyłem. Nawet nie ze względu na swoje skłonności. Po prostu przestraszyłem się tej odpowiedzialności. Z resztą nie wiem, czy bym jej podołał, więc może i lepiej. Chyba jeszcze nie dorosłem do bycia ojcem

Wypowiedź ks. Silija jest wyczerpująca i posiada odpowiedź na Twoje pytanie, ale ja uważam, że mógłbyś zostać rodzicem chrzestnym. Wiesz co? Dopiero po Twoim pytaniu zacząłem się nad tym zastanawiać. O mało to nie ja zostałem ojcem chrzestnym mojego siostrzeńca, ale ze względu na to, że sakrament bierzmowania miałem miesiąc po chrzcinach, no to niestety nie mogłem nim zostać. Jest to duża odpowiedzialność, ale homoseksualizm chyba nie stoi na przeszkodzie.

Generalnie móc, to każdy może zostać ojcem chrzestnym, o ile jest mężczyzną. Jak patrzę po niektórych ludziach, to zastanawiam się, jak ksiądz mógł dopuścić ich do bycia rodzicami chrzestnymi. Przez samo bycie gejem, nie byłbyś najgorszym chrzestnym.

Moim zdaniem, przede wszystkim liczy się dobro dziecka.
Jeżeli uważasz, że dałbyś radę się nim zaopiekować (również w kwestii wychowania w wierze), to ja nie widzę przeszkód, żebyś został ojcem chrzestnym.

Podczas Chrztu składasz przyrzeczenie, że będziesz wychowywać dziecko w wierze, itp.
Jeżeli sądzisz, że podołasz, to czemu nie miałbyś być ojcem chrzestnym?

No i jeżeli jesteś gejem, to szansa na zostanie ojcem może się więcej nie powtórzyć

Na koniec powiem ci inaczej:
Zastanów się, czy jesteś dobrym katolikiem. Nie takim zwykłym, co to chodzi do kościoła co niedzielę z przyzwyczajenia, ale takim z prawdziwego zdarzenia (ale w drugą stronę również nie przeginajmy: nie chodzi mi o bycie świętym).
Jeżeli uważasz, że jesteś dobrym katolikiem, że dasz radę być blisko dzieciaka przez najbliższe 18 lat, że zadbasz o jego duszę, to bądź tym rodzicem. I bądź najlepiej jak umiesz.

ja właśnie zostałem poproszony o bycie ojcem chrzestnym, nawet chyba czasami nie zdaję sobie sprawy jak odpowiedzialna jest to funkcja, która na pewno nie ogranicza się do kupowania prezentów.

sprawa jest krótka - jeśli się dobrze żyje tzn. przyjmuje sakramenty, otrzymuje rozgrzeszenie, jest się praktykującym katolikiem to nie ma żadnych przeszkód. Ogólnie dziecko ma mieć dobry przykład z postawy chrzestnego. Pytałem księdza kiedyś o to i tak przedstawił sprawę. Ja dwa razy byłem w kumy

ehh... Moja matka chrzestna jest w zasadzie ateistką, a ojca chrzestnego widzę co parę lat i jego rola sprowadza się do dania mi 100zł Ma ktokolwiek z was rodziców chrzestnych, którzy by w jakimkolwiek stopniu, choćby tylko raz jakąś poważniejszą rozmową spełnili swą rolę?

Myślę iż jako osoby prawdziwie przeżywające wiarę jesteście idealnym materiałem na chrzestnych A że nie bardzo do posiadania własnego potomstwa, to można się tak spełnić w roli ojca / matki

Moja matka chrzestna akurat jest katoliczką, ale jakoś nie odczuwał, by była dla mnie jakimś wsparciem. Czasami odnoszę wrażenie, że moja chrzestna (w swoim mniemaniu) jest zobowiązana do dawania mi większej ilości pieniędzy od innych mi bliskich osób. Trochę to głupie i za bardzo mi się nie podoba, bo ona stawia sprawy materialne na pierwszym miejscu.
Za to mój ojciec chrzestny przez jakiś czas był tak jakby moim przyjacielem. Poznał jednak dziewczynę, ożenił się z nią i spłodził dziecko, więc teraz nie zawraca sobie mną głowy.

Jestem chrzestnym trojga chrześniaków i dobrze mi z tym. Kiedy zostawałem chrzestnym, ponad dwadzieścia lat temu nie do końca byłem pewny swych skłonności. Myślę że nie dawałem im złego przykładu do życia, wyrośli na porządnych ludzi.

może

Ja mam dwójkę i cieszę się, że mam dla kogo być przykładem i autorytetem. Dodam, że ta świadomość bardzo mnie mobilizuje w pracy nad sobą i często sprowadza do pionu.

Zdaję sobie sprawę z tego, że ten wątek jest dość stary, ale trochę mnie przeraziła wypowiedź przytoczona przez Konrada.

Ja sam byłem w związku z chłopakiem i mimo tego zgodziłem się być ojcem chrzestnym. Gdy dostałem taką propozycję, to bałem się odpowiedzialności, ale właśnie dlatego się zgodziłem. Potraktowałem to jako wyzwanie od Boga i postanowiłem, że nie stchórzę. Poczułem, że to nie tylko może być wsparciem dla tego dziecka, ale również może mnie uszlachetnić. Byłem pewny, że nie pozostawię tego dziecka bez modlitwy i to było dla mnie istotne. Wiedziałem, że nauka Kościoła jest dla mnie ważna, że mimo swoich upadków się z nią zgadzam, że zmagam się z grzechem i że nie jestem wyłącznie "niedzielnym wierzącym".

I jak Ci idzie modlitwa za chrześniaka?

Idzie mi sinusoidalnie Dziś się pomodliłem za Anielkę. Dziękuję, że mnie pytasz i pilnujesz

No tak, a ja mam troje chrześniaków i zapominam o nich w modlitwie. Dzięki, że mi przypomnieliście

Ważnym problemem, który chciałbym zasygnalizować jest konieczność wyrzeczenia się grzechu, szczery żal i postanowienie poprawy, będącymi jak wiemy warunkiem otrzymania rozgrzeszenia... co z kolei umożliwia pełny udział rodziców chrzestnych w sakramencie chrztu. Powiem szczerze - nie żałuję bliskości z moim stałym chłopakiem, tym bardziej nie widzę możliwości poprawy. Kochamy się, a seks jest uzupełnieniem związku.... związku, który nie przez naszą winę nie można nazwać małżeńskim. To mnie w mojej opinii wyklucza z czynnego sakramentalnego życia w kościele, w tym z roli ojca chrzestnego.

W takim razie czego oczekujesz po tym forum? Bo chyba 99% osób to osoby, które walczą z pragnieniami homoseksualnymi w celu życia sakramentami jakie daje Kościół

Ale przecież pozostaje ten 1%

Tak. Ja nie atakuję, ja próbuję zrozumieć

Nie mniej, nie więcej niż poznania tego Najwyższego, po to przecież m.in. jest to forum.

Ok. Dobrego w takim razie poznawania!

Na tym forum powinno być miejsce dla każdego, kto chociaż odrobinę pragnie zbliżyć się jakkolwiek do Boga. Tak samo jak Bóg nigdy nikogo za nic nie odtrąca

Pragnę zauważyć, że poglądy "zamaskowanego" nie wpisują się w fundament naszego forum, którym jest Pismo Św. i Katechizm Kościoła Katolickiego.

Jednocześnie również zwracam uwagę, że nie jest to forum osób, które "walczą z pragnieniami homoseksualnymi". Wyznajemy tutaj autorytet Słowa Bożego i Katechizmu KKK co do życia w czystości (w dużym skrócie ujmując). Uznajemy, że jesteśmy homoseksualni i w tym zakresie w pełni się akceptujemy, jednocześnie podejmując życie w czystości i wierności Kościołowi w Jezusie Chrystusie.

Tak więc reasumując; obie postawy, tj. zamaskowanego, polegające na akceptacji współżycia seksualnego, oraz druga (zakładam, że dokonano tu skrótu myślowego) polegająca na braku akceptacji siebie (nie mylimy z czynami!), są to dwie skrajne postawy.
Forum CHH przyjmuje postawę - przyjmuję siebie jako człowieka ze swoimi skłonnościami, natomiast nie akceptuję czynów homoseksualnych i podejmuję życie według Ewangelii i Katechizmu Kościoła Katolickiego.

Oczywiście, że może, każdy człowiek może ....

Zapraszam do obejrzenia całego filmiku (ciężko mi określić nawet jego formę). Dla mniej wytrwałych można przejść od razu do wątku kiedy to ksiądz egzorcysta mówi o homoseksualiźmie: od 48 minuty.

Dało mi to sporo do myślenia...
Co wy o tym sądzicie ?


https://www.youtube.com/watch?v=ON3fMLk6ZaU