A co myślisz o czasie tam spędzonym? Ze był stracony, czy że coś wniósł dobrego w Twoje życie?

Ten czas był rozwijający, robiłam pełno rzeczy których w życiu bym nie zrobiła ze strachu. Dowiedziałam się sporo o prawdy o Bogu, ale też zobaczyłam to co nie jest fajne w kościele np. część zakonnic dawała mi do zrozumienia, że ta droga jest "lepsza", że jest się bliżej Boga, a według tego co wiem, nie ma czegoś takiego. Każda droga może prowadzić do pełniejszego spotykania się z Bogiem. I to jest smutne.

Teraz jest mi po prostu przykro, jakbym zrobiła coś nie tak, albo odnośnie czystości albo czegoś innego to rozumiem. A teraz trochę czuję się jak zabawka.

Myślę, że to jest na plus, że czekały niż, żeby od razu miały Ciebie nie przyjąć.
Może niekoniecznie chodziło tutaj o homo, bo przecież wiele nowicjuszek czy postulantek (nie wiem jakie jest prawidłowe tutaj okreslenie) nie jest dopuszczanych do slubów wieczystych. Podobnie z meżczyznami w seminarium. Uczą się do końca studiów a potem zapada decyzja, że nie otrzyma święceń.