Witajcie, borykam się z tym od dawna... mijają lata a ja nie układam sobie życia z nikim - i to nie jest problem... kłopot w tym, że nie znajduję przyjaciółki, która by była podobna, tzn. homoseksualna a zarazem wierząca i chcąca żyć w czystości... mam wrażenie że nie pasuję nigdzie, bo gdy zbliżam się do homoseksualnych osób, spotykam się z niechęcią, bo przecież "nie spełnię ich pragnień bardziej lub mniej wyimaginowanych"... a gdy kieruję się w stronę gorliwych katolików czuję się jak czarna owca i unikam relacji z kobietami, bo co one mogą wiedzieć i nie rozumieją, mimo że pewnie empatii mają wiele... tak więc lata mijają a nadzieja na przyjaźń słabnie... i tak trafiłam na stronę chyba bardziej dla mężczyzn, ale może znajdzie się jakaś bratnia dusza a właściwie siostrzana
Może znajdzie się jakaś miejscowa "Ewa Tushnet" lub zwyczajna kobieta jak ja, która czuje mocniej, patrzy inaczej a przy tym chce pracować nad czystą relacją... z facetami łatwo się dogaduję, ale brakuje mi kogoś podobnego, kto zrozumie... oczywiście nie oznacza to, że facetom wstęp wzbroniony - bez Was Panowie nie byłoby najlepiej, kobiety by się pozagryzały i juz dawno razem z dinozaurami były po tamtej stronie Jeśli ktoś zechce odpisać, to zapraszam na forum.
Pozdrawiam i dziękuję, że ktoś wpadł na pomysł stworzenia takiego miejsca dla chrześcijan, którzy potrzebują normalnego i w miarę bezpiecznego środowiska - jak rybki w akwariach, które widzą się za szkłem, jednak sama świadomość obecności motywuje do pływania

Witamy

Kobiety są tu faktycznie mniejszością w mniejszości, ale jednak są - czasem nawet się udzielają

Co do pytania tytułowego - przyjaźń jest jak najbardziej możliwa. Tylko oczywiście trzeba trafić na normalne, ogarnięte osoby.

Ja z jedną osobą stąd znam się już 4 lata, spotykamy się w realu, świetnie się dogadujemy, czasem zdarzają się jakieś lekkie nieporozumienia, ale ogólnie jest bardzo ok. I myślę, że naszą relację zdecydowanie można już nazwać przyjaźnią.

Nie wiem kto to jest Ewa Tushnet, ale skoro została wspomniana to pewnie warto zaznajomić się z postacią A tak na marginesie to moja imienniczka

Pozdrawiam

http://www.wiadomosci24.pl/artykul/ewa_ ... 49468.html Ciekawa postać... Wiele wierzących osòb na tym forum marzy o białym związku lub przyjaźni homoseksualnej. Nie wiem, czy w praktyce to się udaje zrealizować. Myślę, że znajdzie się tu sporo kobiet otwartych na przyjaźń bez seksu. Przemko, na razie jeszcze nie masz 10 postòw i nie możesz odbierać PW. Ludzie raczej piszą prywatnie, żeby się bliżej poznać.

Witamy:-)

http://blogs.denverpost.com/hark/2012/0 ... ality/171/

Ciekawy artykuł.

dziękuję za odpowiedzi i podpowiedzi tak drążę temat przyjaźni, bo może dotychczas natrafiałam na niewałaściwe osoby i zbyt ograniczone w schematycznym myśleniu, po których można by się spodziewać otwartości i tolerancji a które na dźwięk wiary zatykają uszy i zmykają, bez nawet smugi ułudy przyjaźni... zaczęłam nawet wątpić czy w ogóle przyjaźń nie jest jakąś ułudą, ale wiem że ta prawdziwa jest możliwa tylko jest również trudna... oglądałam niedawno sama (jak zwykle) budujący, ciepły i optymistyczny film "Już za tobą tęsknię" i polecam wszystkim bez względu na wiek, płeć, orientację czy jej brak... jest niesamowity... a teraz będę podczytywać o "Kobietach Księgi", bo jakoś judaistyczne ujęcie otwiera na Nowy Testament i domyka niektóre dywagacje... kobiecość jest fascynująca i inspirująca a zarazem tak skomplikowana, że aż strach ale czasem strach ma wielkie oczy, przerażonego dziecka, któremu w dzieciństwie czegoś brakowało... uff, cieszę się, że jednak nie jestem dinozaurem, że są podobni ludkowie, tylko jak grzybki poukrywane w wirtualnym gąszczu...

Przemka, zapraszam do napisania paru słów o sobie w dziale "Przywitaj się / O nas" - tam się poznajemy i fajnie tam napisać kilka zdań o sobie na dobry początek - oczywiście jeśli tylko masz ochotę

okey, tylko co ja o sobie namarudzić mam... hmmm... zacznę od przywitania się zatem
pa

Mysle, ze jest to mozliwe, sam mam wiele przyjazni homoseksualnych, trzeba jednak bardzo uwazac an czystosc, nie stwarzac chyba najlepiej ryzykownych sytuacji, spotykac sie w wiekszej grupie lub w miejscach publicznych - to chyba najrozsadniejsze jest!

Możliwa, ale na pewno nie z kimś z kim sie było w bardzo bliskiej relacji.
Z mojego skromnego doświadczenia i prób stworzenia przyjaźni takiej właśnie - nie da się.
Od ponad pół roku tego próbuje i po prostu nie potrafię.
Wracają wspomnienia, wszystko to co się przeżyło razem a co nie może się więcej wydarzyć. Taka to trochę masakra w odcinkach.

W zasadzie niewiem czemu sobie to funduje

@przemka....shalom!

dzięki za dzielenie się mam podobnie...od lat żyję w samotności, są to lata wewnętrznej walki, ale jestem radosna i szczęśliwa, nie wyobrażam sobie już związku choć czasem upadam....myślę, że przyjaźń jest możliwa ale trzeba nad nią pracować i oprzeć na solidnych fundamentach....chcesz możemy popisać

pozdrawiam
A

Niemam takich przyjaciół ale mysle ze jest to mozliwe

Oczywiscie że przyjazn dwóch homoseksualistów lub homoseksualistek jest możliwa!!!A dlaczego ma byc nie możliwa?Wszystko można zrobic i dokonac jesli sie chce:)

jest możliwa i bardzo pomaga

Chciałbym mieć takiego przyjaciela!

U mnie było tak, że przyjaźń się mocno naderwała (choć to jeszcze nie jest przesądzone) po tym jak się zakochałem w tym przyjacielu. Niestety bez wzajemności

Chciałbym mieć takiego kogoś, z którym zawsze będziemy przyjaciółmi. Nawet, a może tym bardziej, jeżeli się w sobie zakochamy i stworzymy związek. Oczywiście mowa o związku opartym na Bogu

Co masz na myśli mówiąc o związku opartym na Bogu? Czy jest jakaś konkretna charakterystyka takiego związku?

To ciekawe, ze marza nam sie przyjaznie z osobami tej samej orientacji seksualnej. Sama sie na tym lapie, ze za taka wzdycham. Tymczasem Bog tu gdzie jestem obdarowal mnie dwiema pieknymi przyjazniami z osobami hetero: jedna kobieta i jeden mezczyzna. I musze wam powiedziec, ze dzieki nim moje zycie stalo sie radosniejsze. Pisze to by was zachecic i poswiadczyc, ze z heterykami tez mozna miec piekna przyjazn , ktora jest moim zdaniem latwiejsza / lzejsza, bo zwyczajnie odpada parcie na seks. No z ta przyjaciolka to uczciwie przyznam, ze byl czas , gdy bylam w niej zakochana, ale to na szczescie juz za mna, bo wtedy latwo nie bylo. I to wcale nie jest tak, ze oni nas nie rozumieja. Jak ktos ma empatie to naprawde jest w stanie zrozumiec i wysluchac.

Paintthesky, mam na myśli to, że chciałbym żyć w związku z mężczyzną, ale zachowując czystość. Aby było możliwe zbudowanie związku w ogóle - jestem przekonany - trzeba być przyjaciółmi, trzeba potrafić i lubić spędzać ze sobą czas, trzeba uczciwie ze sobą o wszystkim rozmawiać, trzeba umieć z siebie rezygnować, trzeba umieć wybaczać. Do tego chciałbym, żeby fundamentem tego związku był Bóg tj. żeby On był celem naszego życia (każdego z nas indywidualnie, ale także naszego wspólnego życia) - gdy tak będzie to będziemy jemu podporządkowywali nasze życie właśnie m.in poprzez czystość przystępowanie do sakramentów, aktywne uczestnictwo w życiu parafii. Chciałbym, żebyśmy czerpali z Niego i z siebie wzajemnie, po to, aby móc bardziej kochać Boga, siebie i bliźnich.
No! To takie właśnie mam marzenie

Ania, też mam przyjaciół hetero i są to zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Niestety nie wszyscy wiedzą o mojej orientacji. Potwierdzam jednak, że przyjaźnie baaaardzo pomagają!

Najbezpieczniejszym przyjacielem kobiety homo jest homoseksualny mężczyzna:)

Haha! True story!
I to działa w obie strony!

Czy komuś z forum udało się stworzyć relację bez obecności seksu? Mam na myśli "białe małżeństwo" dwóch homoromantyków.
Przyjaźń, bliskość i cały emocjonalny wachlarz.

Zapewne wszyscy szukamy odpowiedzi na to pytanie. Ja również. Ja na swoim przykładzie mogę powiedzieć, że nie udało mi się. Zapewne dlatego, że tak naprawdę chodziło mi o coś innego, czego nie mogę pogodzić z wiarą i zakończyłem to. Mogę powiedzieć, że teraz żyję w czystości, nie mam nikogo, natomiast wracając do głównego pytania, na pewno trzeba być ostrożnym, by nie utaplać się w grzechach śmiertelnych. W jednej książce, którą kiedyś czytałem było napisane, że jeśli chce się mieć przyjaciela to trzeba mieć wspólne zainteresowania. Natomiast nie znajdzie się go, aby go tylko mieć. Myślę, że coś w tym jest. Ja nie mam przyjaciół. Oczywiście z przyjaciółmi, ze znajomymi jest raźniej w życiu. Tak właściwie mi łatwiej jest teraz również dlatego, że znalazłem te forum. Znalazłem też parę blogów, które mi pomagają iść przez to życie.

Zgadzam się z Mattem. Mam podobne doświadczenia.

Myślę, że tak. Nie zawsze dana osoba może wzbudzać w nas romantyczne czy seksualne zainteresowanie. Możliwe jest jeszcze głębsze zrozumienie siebie. Mam przyjaciół homoseksualistów. Podobnie jest zresztą wśród heteroseksualnych przyjaciół: kobieta i mężczyzna też mogą się przyjaźnić bez żadnych podtekstów.

Nie uważam aby przyjaźń kobiety i mężczyzny hetero była możliwa. Prędzej czy później przyjdzie nieuniknione