ale ja widzę siebie w wiernej, jedynej, czystej relacji.

taka relacja jest tylko z Jezusem.

(...)
Przyjaźń jest fajna, ale dla wielu to za mało, szczególnie gdy przyjaciele się żenią/wychodzą za mąż i zaczynają żyć życiem swoich dzieci i małżonków. Mój dramat jest właśnie taki, że Kościół nie pozwala mi na tak wielką bliskość do drugiego człowieka. Że przyjaźń jaką mi oferuje to zwyczajnie niewystarczająca bliskość drugiego człowieka.

"nasze plany i nadzieje ktoś niweczy raz po raz"...
czasem nasze wyobrażenia wydaja sie być czymś najlepszym na świecie, co nas uszczęśliwi i wypełni a potem okazuje się, że jest bardziej pusto i samotnie i bez zrozumienia
czasem stracić znaczy zyskać
czasem zrezygnować znaczy mieć i być więcej
po ludzku trudno się z tym zgodzić, bo brak ciepła mrozi krew w żyłach i prowadzi nawet do rozpaczy, gdzie nie widać już żadnego światła i żadnej wyciągniętej ręki
czasem warto odpuścić, nie szukać i przeczekać... a może kiedyś się zrozumie, albo pozna właściwych ludzi lub odpowiedniego człowieka

Do wczoraj byłem pewny że tak, coś jednak pękło. Zwyczajnie nie potrafię tego "posklejać".

Wiki, On Cie poskleja. Ja kilka dni temu czulam ogromny smutek. Nie wiedzialam juz co ze soba zrobic. Bylo ze mna zle. Przyszedl pomysl do glowy - wez do reki Biblie. Otworzyla mi sie na psalmie 38, a tam : "przez caly dzien chodze smutny" a potem :
"Nie opuszczaj mnie, Panie,
moj Boze, nie badz daleko ode mnie!
Spiesz mi na pomoc,
Zbawienie moje - o Panie"

Te cztery wersy czytalam po kilka razy lezac w lozku.
Tak mi braklo ludzkiego dotyku, ze doslownie przytulilam sie do Biblii i z Biblia spalam.

Udawanie hetero jest ogromnym ciężarem. Z tego udawania stałem się oziębły dla innych mężczyzn przez co nawet nawiązanie relacji koleżeńskiej jest utrudnione.