Czy macie prawo jazdy, czy umiecie i lubicie jeździć samochodem?

Nie mam jeszcze 18 lat, ale za niedługo będę miał - i zarówno znajomi jak i rodzina namawianą mnie na prawo jazdy. Ja natomiast nie jestem w stanie poradzić sobie na skrzyżowaniu nawet jak jadę rowetem, po prostu mi się to miesza, za dużo tego... nie widzę się za kierownicą

Nie powinieneś się przedwcześnie zniechęcać. Myślę, że warto spróbować swoich sił za kółkiem!

Ja zdawałem egzamin wiele razy zanim zdałem. Miałem się już zniechęcić, ale szkoda mi było kasy rodziców która poszła na te niezdane razy. Moja nauczycielka w szkole muzycznej powiedziała mi wtedy - jeśli umiesz grać na instrumencie, to i jazdę ogarniesz. I się udało. Nie lubie dużych miast (jazdy i egzamin miałem w małym byłym mieście wojewódzkim a nie w jakiejś metropolii). Ale swoje dalekie wycieczki w dobrym gronie, gdy ja prowadziłem np. do Leżajska, wspominam bardzo dobrze.

Wzruszające pytanie. Prawo jazdy mam od blisko 50 lat¸ od ponad 30 jeżdżę samochodem regularnie. Dość to lubię i chyba nie najgorzej mi to wychodzi (choć mój samochód może mieć inne zdanie, bo traktuję go czysto użytkowo i nie pieszczę nadmiernie). I wcześniej nigdy nie zastanawiałem się nad relacją między moim homoseksualizmem a dobrym samopoczuciem „za kółkiem”.

Z czasem jednak, kiedy poznałem więcej osób homoseksualnych, stwierdziłem, że ten rodzaj preferencji seksualnych raczej negatywnie koreluje ze skłonnością do prowadzenia samochodu. Większość takich moich znajomych albo w ogóle nie ma prawa jazdy (wcale nie z powodu młodego wieku), albo z wyboru z niego nie korzysta. Jeden nawet odmówił samochodu służbowego! To skądinąd ciekawe zjawisko i warte studiów. Pierwsza hipoteza jest taka, że cechy osobowe korelujące z męskim homoseksualizmem (wrażliwość, delikatność itd.) nie sprzyjają także siadaniu za kierownicą. To jednak niebezpiecznie trąci seksistowskim traktowaniem automobilizmu jako wyrazu machismo. Zresztą rozbijające się obecnie po naszych ulicach – i to często SUVami – kobiety są empirycznym zaprzeczeniem takiej interpretacji. Sam obserwuję, że kobiety za kierownicą są coraz częściej agresywne i brawurowe, a faceci coraz częściej jeżdżą powoli, ostrożnie, żeby nie powiedzieć – trwożliwie. Może Wasze wyznania w tym wątku przyniosą jakiś materiał do analizy zjawiska?

Także nieliczne Panie w naszym gronie mogłyby się wypowiedzieć, co pomogłoby zweryfikować interpretację „płciową” niechęci do samochodu.

A poza wszystkim, jeśli ta niechęć okazałaby się istotnie skorelowana ze pociągiem mężczyzn do własnej płci, to można by wzbogacić tzw. skalę Kinseya o pytania: Czy masz prawo jazdy? Lubisz prowadzić?

Inna cecha, która może mieć z tym związek, to tzw. orientacja w terenie. To zdolność z pewnością ułatwiająca kierowanie samochodem i poruszanie się po drogach. Tu także obserwuję negatywną korelację z homoseksualizmem wśród znajomych. Nawet czasem zastanawiam się, czy przypadkiem nie jestem krypto heteroseksualistą, bo z topografią nie mam większych problemów (poza centrami handlowych, gdzie gubię się zupełnie i tylko do samochodu na parkingu potrafię trafić sprawnie, ale to chyba instynkt samozachowawczy). Dodaję zatem pytanie – jak dobrze orientujecie się w terenie (np. w poruszaniu się po mieście, wyjaśnieniu, jak gdzie trafić itp.)?

Ja właśnie zawsze miałem dość kiepską orientację w terenie. I prawo jazdy mam i też nie bardzo lubie jeździć

Lubię jazdę samochodem jako kierowca. Prawo jazdy robiłem w stanie wojennym, jeździłem Fiatem 125p kombi. Jak zapisywałem się na kurs to wszyscy patrzyli na mnie jak na świra, bo nikt nie chciał jeździć tym samochodem tylko Fiatami 126p. Egzamin zdałem za pierwszym razem. Wtedy też oblewali na 5 osób z dużego Fiata zdały 2 osoby. Jak dotąd dzięki Bogu jeżdżę bezwypadkowo. Były różne groźne sytuacje, ale nie zakończyły się wypadkiem. Kilka lat temu nie chciało mi się jeździć w dalekie trasy ze względu na dużą ilość fotoradarów, wybierałem inne środki transportu. Obecnie sytuacja jest dużo lepsza, powstają nowe drogi, remontowane są zużyte nawierzchnie i jazda znów staje się przyjemnością. Większego respektu i może bardziej ostrożnie zacząłem jeździć po przeczytaniu książki Glorii Polo "Trafione przez piorun ..." Nie jeździłem jakoś brawurowo czy niebezpiecznie, ale nie chcę być przyczyną czyjejś śmierci szczególnie, gdyby ta osoba nie była pojednana z Bogiem, czyli też w pewnym stopniu przeze mnie trafiłaby do piekła.
Co do orientacji w terenie to zawsze przed wyjazdem w trasę przeglądam atlas drogowy lub mapy w internecie, staram się być przygotowany, gdyż oznakowanie naszych dróg nadal jest fatalne. Pomimo tego i tak nie raz zabłądziłem w obcym mieście lub GPS pokazywał drogi, którymi nie powinienem jechać.
Jak ktoś chce jeździć to się nauczy i opanuje zasady ruchu drogowego. Nie ma się co poddawać przy pojawiających się trudnościach, one były, są i będą trzeba się do tego przyzwyczaić. Na kursach, na prawo jazdy nie uczą wielu przydatnych rzeczy i praktycznych umiejętności, trzeba się ich nauczyć samodzielnie lub skorzystać z kursów doskonalących. W większych miastach są takie szkoły, gdzie można np.doskonalić jazdę na mokrych i śliskich nawierzchniach, wychodzenie z poślizgu itd.

Oczywiście, że mam prawko i do tego uwielbiam prowadzić samochód
Nie mam zbyt wielu homoseksualnych znajomych, ale też zauważyłem pewną
zależność pomiędzy naturą homoseksualną a posiadaniem prawka, a w zasadzie jego brakiem.

Ja w przeciwieństwie do Querensa zawsze mam problem ze znalezieniem auta na parkingu,
bo nigdy nie pamietam gdzie go zaparkowalem, choc z topografią nie mam problemu.
W moim przypadku to chyba skleroza.
Hitem bylo szukanie auta na poziomie -2 w Arkadii przez 40 minut, pomimo zaparkowania na poziomie -1.

Prawo jazdy mam od ponad dwudziestu lat, lubię prowadzić samochód i pokonuję spore odległości za "kółkiem", nie mam problemu z topografią ani ze znalezieniem auta na parkingu. Czy ze mną coś nie tak ?

Absolutnie nie

Prawko od kilkunastu lat. Dla mnie mega odskocznia, w ogóle jadąc (przy dobrej, czyli suchej, niekoniecznie ciepłej pogodzie także rowerem), czuję jak przynajmniej połowa ciężaru psychicznego spada. Bardzo dobrze jak też do jazdy mam muzę jeszcze.

Auta mam dwa, starą beemkę i... poldka (byłem nim nawet na corocznym rajdzie pojazdów komunistycznych - w tym roku meta w Hiszpanii). Z obu mam mega frajdę:)

Ale faktycznie, coś na rzeczy chyba jest z tym brakiem prawka u homo. Nie mam zbyt obycia wśród ludzi o takiej orientacji jak moja, ale faktycznie, przelatując w głowie przez kilka takich osób, które znam/znałem, o których wiem, to chyba tak z 50/50.

Dorzucę jeszcze, nie chcę wyjść na malkontenta, ale przeraża mnie to i psuje mi frajdę z jazdy, to co dzieje się z kulturą na drogach w Polsce w ostatnich latach. Szczególnie przybywa:
- chamstwo, zajeżdżanie, najczęściej jeszcze bez kierunkowskazu (nieraz wyprzedza, zajeżdża z lewego pasa, tylko po to, żeby zwolnić i skręcić w prawo, żesz normalnie !@#$%^^& )
- jeżdżenie bez kontrolowania jazdy (zdarzenia w klimacie: wielki suv - jazda 50km/h na ekspresówce i przerażona twarz "mazgajowatego" gościa w arcy-trendy okularach i fryzurze, odrywająca spojrzenie od smartfona, którym się bawił, dopiero gdy wszyscy dokoła trąbią, albo słychać pierwsze uderzenie blach)

Ja osobiście mam już trochę lat prawko, a jeździć samochodem wprost uwielbiam

Prawo jazdy mam od miesiąca, wciąż jest strach, ale trzeba okiełznać smoka.

Nie mam tego dokumentu I chyba nigdy mieć nie będę. Zupełnie mnie nie ciągnie w tę stronę. Lubię jeździć pociągami, busami, natomiast nie znoszę jazdy z kimś w samochodzie. Zwłaszcza, jeśli muszę siedzieć obok kierowcy.

pildmo to lepiej ode mnie, bo ja nie mam wcale. Około 15 lat temu próbowałem, nie udało się, przełożyłem na kiedy indziej... Od 27 lat jeżdżę pks, busami, a od kilku lat komunikacją miejską. I nic co dziwne pośród pasażerów komunikacji miejskiej nie jest już mi obce łącznie z Panem z siatką na głowie (dzisiaj) lub wyglądającym na pacjenta-uciekiniera ze szpitala (kilka miesięcy temu).

Samochodem jako pasażer jeżdżę może raz czy dwa razy w miesiącu. Ponieważ nie jestem kierowcą, to nie lubię patrzeć na drogę przede mną, bo moja wyobraźnia zaczyna świrować. Christian Ty też tak masz?

Oczywiście, Rosz! Kiedy muszę siedzieć z przodu, patrzę po rowach. Głupio to wygląda, jeśli rozmawiam z kierowcą i mówię do szyby. Ale nie potrafię inaczej.

Mam 22 lata i jeszcze nie mam prawa jazdy.
3 lata temu jak zdawałem na prawo jazdy cały czas miałem problem na placu.
Mam nadzieję, że w tym roku może mi się udać

Ja zdałem za 5 razem, do pracy dojeżdżam autem. Bardzo lubię prowadzić.