Znalazłem dzisiaj takie coś: http://zdrowie.radiozet.pl/Seks-i-zwiaz ... m-00000752

Nie żebym wierzył w każde doniesienie ale ... coś w tym jest. Ja sam po sobie to widzę, że jakby ktoś z zewnątrz popatrzył na moje historie przeglądania to by zwątpił w moje szczere zaangażowanie kościelne... Świat tego dualizmu nie rozumie, my może bardziej.

Zupełnie mnie to nie dziwi..Przypuszczam, że moja znajoma, psycholog Bogna Białecka, potwierdziała by tą korelację.

A jest to uważane za szokujące odkrycie

ju musze zaprzeczyć tej teorii.
ja mam tak, że im bardziej upadam tym bardziej oddalam się od kościoła i czuje się niegodny żeby tam iść

Konradek, znam ten ból

Dziś mam przełom,
Wstałem, śmieje się, słucham głośno muzyki i wlaczę, byłem w kościele (po raz pierwszy od kilku tygodni)

Za każdym razem gdy powrócę (po spowiedzi) czuję taką radość I inaczej patrzę na relację z Jezusem, świat, ludzi i sprawy - z nadzieją, miłością i zawierzeniem. Jednak gdy wzbierze we mnie zmęczenie, jakiś smutek i nuda, to upadam i patrzę na wszystko z poczuciem bezsensu, bezsilności i egoistycznie - że mnie jest ciężko, niedobrze i nie potrafię. Bo to nie jest tylko kwestia dokonania masturbacji z nieczystymi myślami, ale grzech zawsze uderza w relację z Bogiem i z innymi ludźmi - nawet taki dokonany samemu ze sobą. I jakiś czas potrzebny mi jest na taki powrót... Jakbym musiał mocno dotknąć tego, że sfera duchowa jest realna i chcę by Bóg ją wypełniał. "Módlcie się abyście nie ulegli pokusie - duch w prawdzie ochoczy, ale ciało słabe". Cieszy Twój przełom Konradzie Dobrze myślę wiele z nas zna momenty rezygnacji i przełomów, każdy dzień to dzień walki.