Kapłan, chociaż w imieniu Boga odpuszcza grzechy, jest tylko człowiekiem. Najwyraźniej mógł popełnić wobec Ciebie poważny błąd, ale Ty z całą pewnością nie jesteś potępiony! Jezus Cię kocha, on jest żywym Bogiem, nie daj się lękowi, bo jest w Tobie wola zmiany swojego życia! Masz i moją modlitwę! Wspaniale, że tu jesteś, znajdziesz na pewno wsparcie (mocno ściskam!).

Przepraszam Was wszystkich - doczytałem się dopiero teraz w Regulaminie, że cytując nie kopiować tekstu w całości, że Regulamin zabrania umieszczenie próśb wskazujących, że się kogoś poszukuje dla siebie. Jeśli zostanę usunięty - trudno

Bardzo, bardzo dziękuję z Modlitwę. Dzisiaj na Facbookowym Profilu "Notatnik wierzącego Geja" znalazłem taką modlitwę:
"Kochający mnie Boże - wskaż mi tego, kto wysłucha mojej spowiedzi i nie zrani mnie. Wskaż tego, kto udźwignie moją historię i powstrzyma się od potępienia. Wskaż tego, kto użyczy mi uwagi i okaże troskę. Wskaż tego, kto będzie Ambasadorem Twojego Miłosierdzia. Wskaż tego, kto znajdzie w sobie cierpliwość, by wytrzymać długą listę mych złych doświadczeń. Wskaż mi tego, komu mam wyznać istotę moich błędów. Amen".

Wierzę, że spotkam Kapłana, który pomoże mi wrócić do Boga, do Ludzi i do siebie...

Myślę, że nikt Cię nie będzie usuwał, na pewno wszyscy się cieszą, że dołączyłeś i możesz liczyć na wsparcie. Mnie ta modlitwa również się przyda, dlatego bardzo dziękuję. Bóg widząc Twoje pragnienie spowiedzi, z pewnością pomoże Ci znaleźć kogoś odpowiedniego, kto Cię poprowadzi. Już zaczął, dobrym dowodem na to jest znalezienie przez Ciebie tego forum. Trzymaj się i pisz jak tylko będziesz potrzebował

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus
Witam wszystkich bardzo serdecznie
Ks. Stasiu
(ale można mówić Ks. Kapelanie)

Ks. Stasiu, jaki rejon Polski północnej? Rejon nadmorski? Trójmiasto? Jeśli można wiedzieć.

Proszę Księdza Kapelana - czy Ksiądz jest odpowiedzią na mój płacz? Na moją rozpacz? Na moje pragnienie spowiedzi?

Czuje soe jakos spokojniej jak widze tu nawet księży:)

Witam, nazywam się Marcin, mam prawie 21 lat. Natknąłem się na to forum zupełnie przypadkiem, jestem osobą homoseksualną, ale nie nienawidze tego w sobie właściwe staram się znaleźć jakieś zalety z drugiej strony nie potrafię i w głębi duszy nie chce tak po prostu temu ulec, bo wiara jest dla mnie ważniejsza, z tego powodu staram się lepiej zrozumieć siebie i innych i znaleźć jakis sens w tym wszystkim. Być może w końcu wymyśle coś mądrego jeśli chodzi o moje zainteresowania to głównie nauka, w przyszłości chce zostać lekarzem, bardzo cenie sobie kontakt z innymi ludźmi i bardzo trudno mnie do siebie zrazić. To chyba wszystko

Witaj Marcinie

Wspaniale, że tu trafiłeś i napisałeś te słowa Na pewno dodadzą otuchy niejednemu z nas.

Trochę pisałem już na forum o pewnych pozytywnych aspektach, które znalazłem w moich skłonnościach hmx, myślę, że wywiąże się ciekawa dyskusja, ale szerzej, to już w innym dziale

Ja teraz zacznę 6 rok medycyny

Dzięki, liczę na tą dyskusje ja dopiero 2 rok

Powodzenia i owocnych dyskusji wszystkim nowym użytkownikom.

Cześć! mam 21 lat jestem homoseksualistą i nie do końca sobie z tym radzę. Tak naprawdę jest mało miejsca w internecie gdzie można w normalny sposób pogadać o tym "problemie", mam nadzieje, że właśnie je znalazłem.
Pozdrawiam wszystkich.

Witaj, brachu !

Witam rówieśnika

I w dodatku ja także jestem związany z Rzeszowem

Salvete, mam 17 wiosen (dokładnie jutro), miło w końcu znaleźć miejsce, gdzie są ludzie, którzy również potrafią łączyć orientację z wiarą.

Witamy i od razu modlimy się o wylanie pełni Bożego błogosławieństwa na kolejne wiosny życia
Dobrze Fidelis, że jesteś!

witaj adrem- Rzeszowiak pozdrawia Cię:)

Witaj, teraz coraz rzadziej w Rzeszowie bywam - niestety

Witam Wszystkich. Ja, 29-latek, szukajacy swojej drogi... Licze, ze forum pomoze mi mierzyc sie z nielatwymi pytaniami... i wyzwaniami, ktore niesie taka egzystencja. Pozdrawiam.

Pozdrawiamy i witamy
Dobrze że jesteś !

Witam. Jestem tutaj, bo ostatnio trochę intensywniej myślę o swoim życiu, a od myślenia - jak twierdzi klasyk - tylko głowa boli, więc pomyślałem (aj!:) że "W kupie siła"...

Witaj na forum

Oby to forum pomogło w staniu się jeszcze bardziej chrześcijanami

Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? Rz 8, 31.
Wspólnie damy radę!

Dzieki za przywitanie

Witam wszystkich Nowych na Forum
Będę tu raz, dwa razy w tygodniu - gdyż bardziej muszę ogarniać rzeczywistość niż wirtualność

Witam i pozdrawiam wszystkich uczestników tego forum!

Witaj Absurd

Ahoj wszyscy! jestem tu nowym uzytkownikiem. Man nadzieje, ze sie naucze pracowac tu z tym webem. Narazie jeszce nie wiem, jak to tu dziala, ale chyba to tu zrozumie. Narazie czesc. Bog z wami. Staszek

Witamy

Mamy nadzieję że szybko zrozumiesz jak to wszystko działa

Hallo, czesc! A niema tu chat, by porozmawiac? Bylo by fajne bezposrednio z kim porozmawiac. Napisze troche o sobie. Jestem gayem, mam 44 lat, chcial bym zyc jak chrzescian w celibacie. Tyle razy sie spalilem i mam juz tego dosc, i poprostu jestem zdecydowany zyc z Jezusem. Czy nie wiecie o jakiejs komunice gayow, cos jak braterstwo, ktorzy zyja tez w celibacie a sa razem by sobie pomagac itd. i by robic cos na dobro dla drugich? Ja bym wstapil do takiego braterstwa. Wiecie, co mam na mysli, tak? Prosze poradzcie mi, albo jakas rada. Jestem bardzo sam odkazany na zycie w samotnosci. Niech ktos mi poradzi. Prosze. Dziekuje. Staszek

Witamy
Rozejrzyj się trochę, są osoby które chętne są na kontakt via e-mail (czatu może to nie zastąpi, ale jest także możliwość przez gadu-gadu).
Mam nadzieję że to forum pomoże Ci zdecydowanie żyć z Jezusem, Panem i Zbawicielem.

Witam, mam 24 lata. Jestem odmiennej orientacji, ale chce mieć żonę i dzieci(dziecko) przy tym nikogo nie raniąc. Od 10 do 22 roku życa byłem zniszczony przez pornole, lękliwy, zaburzenia psychoruchowe,zniewolenie od złego ducha itp. Zaczałem jezdzić na spotkania charyzmatyczne, w czasie kiedy postanowiłem iść drogą kościoła, zachorowałem na silne bóle głowy, ale jest lepiej już teraz, walcze jeszcze jakoś. Postanowiłem iśc nową drogą bo już miałem dosyć pornografii, lęków, alkoholu(kumpli tylko od picia), zabijania i zagłuszania bólu duszy. Odbyło się to po tym jak kilka miesiecy miałem niby związek z kobietą, ale byłem głupi, że wszedłem w to raczej opierało się to na imprezach. Przez niecałe dwa lata choroby bardzo dużo się modliłem, należałem do rcs, chodziłem na msze,sakramenty, czytałem pisma św. słuchałem dużo Pawlukiewicza, Błaszkiewicza i różnych mówców nastawionych na przekazania prawdziwie męskiej drogi, nigdy nie brałem pod uwagę, żebym mógłbym być w zwiazku z tą samą płcią. Niestety po tym czasie wypaliłem się, leczenie choroby nic nie pomagało, modlitwy o zdrowie też nie, już trochę zrezygnowany byłem(luty tego roku), brak sił, libido w dół, pustka w głowie.., teraz ponownie myślę, żeby działać bo już chyba co raz lepiej. Plus z tej choroby taki, że ten ból wyhartował mnie tak, wiedza jaka zdobyłem do tego i wiara, że potrafię, mam odwagę uśmiechnąć się do przypadkowej osoby, nawet ładnej kobiety. Tyle że przez ten czas od lutego osłabł ten rozwój duchowy i intelektualny, nie jest tak mocny. Lękam się trochę, czy dam radę w normalnym związku z kobietą, bardzo bym chciał robić męskie rzeczy ,aby pobudzać w sobie testosteron- siłownia,wyprawy,różne ekstremalne rzeczy,działalność społeczną,(terapia?) słuchanie mówców dla mężczyzn, i te sprawy duchowe i intel. co kiedyś robiłem. Nie chodze smutny z tego powodu, nie użalam się nad sobą, nie zamartwiam się tym w życiu, po prostu realistycznie podchodze do tego np. czy moja żona będzie zadowolona ze mnie w łóżku. Czy nie będzie się ze mną nudzić. Czy swobodnie ja będa się czuć w takim normalnym związku, oczywiście opartym na wierze, w gre wchodzi tylko kobieta z kościoła.

Wańku,

Napisałeś wprawdzie dość dużo o sobie, lecz bardzo trudno coś z tego wywnioskować, jeśli chodzi o Twą aktualną kondycję. Piszesz, że jesteś "odmiennej orientacji", lecz nie wiadomo, jak to się przejawia w Twoim życiu (może poza pornografią, która być może jest homoseksualna). Trudno więc ocenić sensowność Twojego pomysłu małżeństwa i ojcostwa. Mam wrażenie, że do tego powinieneś pokonać pewną drogę rozwoju. Takie decyzje nie powinny opierać się wyłącznie na "chceniu", ważne jest, jak Ty jesteś do tego przygotowany. Być może przydatna byłaby sensowna terapia (choć trudno o wskazówki, jak ją wybrać), może jednak powinieneś zacząć od rozmowy z kierownikiem duchowym lub dobrym spowiednikiem. Czy masz takiego? Z Twojego wpisu mam wrażenie, że potrzebujesz najpierw pomocy duszpasterskiej.

Żeby nie było nieporozumień - sam wybrałem drogę małżeństwa i ojcostwa i z tej pozycji piszę. Jeśli okaże się, że i Ty jesteś do tego gotowy, będę bardzo Ci kibicował na tej drodze. Uważam jednak, że wymaga ona dobrego rozpoznania. Jeśli chciałbyś o tym porozmawiać prywatnie, to po napisaniu 10 postów będziesz miał możliwość korzystania z wiadomości prywatnych i e-maili.

Tymczasem pozdrawiam Cię serdecznie i witam na tym forum. Ono z pewnością jest dobrym miejscem do szukania wsparcia w Twoich rozważaniach drogi życiowej.

Niech Jezus Chrystus Cię wspiera,

Querens

Dziękuję za odpowiedź. Dopiero znalazłem to forum i pierwsze króciutkie świadectwo mojego życia napisałem. Będę czytał starsze posty i na pewno będę chciał pogadać. Niestety pozostaje na chceniu, to prawda, na razie nie jestem na ten moment w zbyt dobrej kondycji fizycznej i psychicznej, aby "coś działać", ale idzie ku dobremu. Moja odmienna orientacja przejawia się w tym, że od podstawówki bałem się spotykać z kobietami. Jakiekolwiek fizyczne zbliżenie było dla mnie problemem. Wiadomo, że z tego się troche wyrosło i zmieniło przez to co napisałem w poscie wcześniej, i także wynikają inne rzeczy o któych nie chce pisać publicznie. Byłem na spotkaniach charyzmatycznym o uzdrowienie, padały tam słowa, że "jesteś uwolniony od ducha homoseksualizmu", ale ja dalej czuję, że mogę mięć ten problem. Dopiero się wdrażam. JEZUS KRÓLEM!

Będę się modlił w intencji Twego zdrowia fizycznego i psychicznego, byś w pełni sił radził sobie z trudnościami życia. Z Jezusem - Panem i Zbawicielem.

Hej Wszystkim;) Miło Was poznać.

Muszę przyznać, że trochę czasu minęło, żebym ostatecznie zebrał się w sobie i w końcu tutaj zarejestrował. Wiele wątpliwości mną targało. Zresztą, generalnie wiele się u mnie dzieje ostatnio i niekoniecznie wszystko w tym jest dobre, ale chyba wychodzę na prostą, przynajmniej powoli. Do tej pory sam siebie oszukiwałem, błądziłem i szukałem właściwej drogi. I ten proces nadal trwa. Oby zakończył się z pozytywnym skutkiem, bo w końcu potrzebuję się jasno określić, stanąć przed Jezusem w prawdzie... Tylko ostatnio tak się zastanawiam, czy jeszcze mnie na to w ogóle stać, czy tego rzeczywiście chcę.

Możemy się zmęczyć sobą... Pan Bóg się jednak nami nie zmęczy ...będzie stał w oknie godzinami licząc, że wrócisz. ...Wracaj

Witaj Bartku. Mam nadzieję, że tu znajdziesz trochę ukojenia, a może i odpowiedź lub wskazówkę kim chciałbyś być.

Bartku,

Bardzo dobrze, że się zdecydowałeś. To forum miewa zdumiewającą skuteczność w podnoszeniu motywacji. Poczytaj, popisz i sam zobaczysz, że Cię stać, że chcesz rzeczywiście. Wiem co mówię i życzę Ci tego z całego serca

Dzięki za ciepłe słowa. A co będzie dalej, to sam się przekonam.

Mam nadzieję, że podzielisz się z nami tymi przekonaniami

Bądźmy razem!

Querens, dzięki za modlitwę.

Hej jestem Kamil.

Od zawsze czułem pociąg do chłopaków.
Pierwsze możliwe do datowania odczucia homoseksualne miałem w wieku 4 lat.
W wieku 6 lat już łaziłem za kolegą.
Niestety w szkole podstawowej spotkałem
kilku chłopaków o podobnych skłonnościach,
którzy wciągnęli mnie w różne "zabawy".
Wtedy to poszła w szkole plotka, że jestem padałem.
Od tego czasu ciągle uciekałem, ukrywałem się,
będąc totalnie zestresowany.
Działałem tak, żeby się tylko rodzice nie dowiedzieli.

Dopiero w gimnazjum zmieniło się środowisko.
Znikły osoby które mi dokuczały.
Wtedy też zacząłem się zakochiwać w różnych chłopakach z klasy.
Znalazłem jednego przyjaciela, którego pokochałem.
On mi mówił, że mnie bardzo lubi. To jeszcze bardziej podkręcało moje uczucia.
Jednak wstyd i inne przyczyny spowodowały, że wraz z zakończeniem gimnazjum ta przyjaźń rozsypała się. Ciągle Go opłakuję.

Potem liceum przyszło. W tym czasie czułem się bardzo samotny.
Przyszło uzależnienie od masturbacji, pornografii, grania ....

Dopiero w ostatni rok liceum, nocami płakałem i modliłem się,
że ja tak już nie chcę żyć. To był rok pracy nad sobą.
Trochę się poprawiło jednak znów smutek wszystko zabrał.

Potem studia. Czyli samotność ciągłe złudne szukanie chłopaków przez internet, macanie w krzakach, masturbacja, pornografia, podkochiwanie się w kolegach hetero.

Tak dożyłem do dnia Święta Bożego Miłosierdzia w 2013 i wtedy Jezus zaczął działać. (tzn wcześniej też działał, ale tego dnia szczególnie zadziałał, łuski spadły z oczu) Wszystko się pozmieniało.

Obecnie dalej samotny, kochający przyjaciół hetero jak zwykle podrywając ich, nałogi zminimalizowane radykalnie, opłakujący dawnego przyjaciela. Zastanawiający się, gdzie Bóg mnie poprowadzi dalej przez tą ciemną dolinę.

Cześć Kamil, witamy na forum

Alleluja, Kamilu!

Skoro wiesz, że to Bóg Cię prowadzi, i to od ponad roku, i że zaczął (zaczęliście razem?) to dzieło w Święto Miłosierdzia Bożego, to nie ma nad czym się zastanawiać. Wiadomo, że prowadzi Cię na swoje pastwiska! A że przez ciemną dolinę? Może po to, żebyś koncentrował się na ścieżce w świetle Jego latarki? Nie oglądał się na boki? I żeby światłość była większa, gdy już ją ujrzysz .

To też nasza droga, więc dobrze Cię na niej spotkać. Idźmy razem!

Pozdrawiam w Panu,
Q

Witajcie,
Dołączyłem do forum z nadzieją na wsparcie - bo choć mam przyjaciół, to czasem potrzebuję kogoś, kto rozumie trudności wynikające z wyboru samotnego życia w czystości. Chętnie też podzielę się dobrem, jakiego doświadczyłem i doświadczam, wierząc w Słowa Jezusa: "i każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci lub siostry, ojca lub matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy”.
Pozdrawiam